หลังจากที่เขาทำความสะอาดให้กับร่างบางแล้ว เขาก็จัดการเช็ดให้เธอด้วยความอ่อนโยน ก่อนที่เขาจะอุ้มร่างบางมาที่เตียงอีกครั้ง ตอนนี้เอวารู้สึกว่าตัวเองเหมือนเด็กทารกที่ยังไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ และเธอก็ต้องรอคอยความช่วยเหลือจากเขา ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว เธอสามารถทำเองได้ทุกอย่าง
“วางลงได้แล้วมั้งคะ” เอวาเอ่ยออกมาหลังจากที่เขายังไม่ยอมวางร่างบางลงที่เตียงทันที เหมือนเขาแกล้งอุ้มเธออยู่อย่างนั้น จนร่างบางต้องเอ่ยออกไปเช่นนั้น
“วางน่ะวางแน่ แต่แค่อยากอยู่ใกล้ๆ ก็เลยอุ้มคุณไว้ แค่นั้นจริงๆ” จะให้เขาบอกได้อย่างไรล่ะว่าเขาติดกลิ่นของเธอ ยิ่งได้อยู่ใกล้เธอ เขายิ่งมีความสุขมากเหลือเกิน มีความสุขมากจริงๆ สุขจนไม่อยากวางร่างงามลงด้วยซ้ำเลย แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องจำใจวางร่างงามของหญิงสาวลง ทำให้ตอนนี้ร่างบางกำลังเปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้าร่างสูง ที่เปลือยเปล่าเช่นกัน
เอวาหน้าแดงด้วยความเขินอาย เธอรีบ
