วันต่อมา ณ ห้องนอนเจ้าสมุทร เวลา 08:10 น.
“นอนลำบากน่าดูเลย น้ำหกลงบนที่นอนจนมันเปียกลงไปถึงข้างล่าง”
เสียงของพี่บีดังมาจากในห้องของเจ้าสมุทรในขณะที่เธอกำลังจัดการดึงเอาผ้าปูเตียงชุดเดิมออกมา เพื่อที่จะทำความสะอาดและเปลี่ยนชุดใหม่ ส่วนคำบอกเล่าเวอร์วังของผู้ชายผู้เป็นเจ้าของห้อง ดันทำให้พี่บีเชื่ออย่างสนิทใจว่าเจ้าสมุทรทำน้ำหกลงกลางเตียงจริง ๆ
“ใช่ครับพี่บี…น้ำเยอะ” ประโยคหลังเจ้าสมุทรเอียงคอมาทางฉันแล้วกระซิบพูดข้างหู คำพูดที่สื่อให้ชวนคิดลึกมีเพียงแค่เราสองคนเท่านั้นแหละที่รับรู้
“….” ดวงตากลมมองค้อนใส่ผู้ชายตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างกาย น้ำเยอะมากอะไรล่ะ…
“แล้ว…. คืนดีกันแล้วเหรอคะทั้งสองคน ทำไมยืนข้างกันได้แล้วล่ะ” ในจังหวะที่พี่บีหันกลับมามองทำให้เห็นภาพตรงหน้า ทำเอาอดถามขึ้นมาไม่ได้
นี่อาจเป็นภาพยืนชิดกันในรอบหนึ่งปีกว่าระหว่างเรา ไม่แปลกใจนักหรอกที่แม่บ้านประจำของที่นี่และเป็น 2 คนท
