“ เห้อ !!! หิวข้าวจัง ” พลอยใสที่นั่งเรียนอยู่พึมพำออกมา
“ อีก 20 นาที รอๆ ฉันก็หิว ” รินลดาเอ่ยบอกเพื่อนออกไปสามสาวที่กำลังนั่งเรียนคาบเช้าของวัน
” วันนี้พอแค่นี้ค่ะนักศึกษา อย่าลืมทำรายงานกันด้วยนะคะ “
ค่ะ !!!! ครับ !!!! ไม่นานเสียงสวรรค์ของพลอยใสก็ดังขึ้น เธอรอเมื่อไหร่อาจาร์จะพูดคำนี้ซะที
กริ้ง !!!!!
“ ที่รักเลิกเรียนยังไปกินข้าวกัน รออยู่หน้าตึก ”
อาทิตย์และกลุ่มเพื่อนมายืนรอคนตัวเล็กอยู่หน้าตึกนิเทศน์ วันนี้เขาและกลุ่มเพื่อนจะไปกินข้าวที่ร้านประจำของพวกเขากัน
“ ไปกินข้าวกันเถอะ เฮียมารอแล้ว ”
ป่ะ !!!! ป่ะ !!!!
สามสาวพากันเดินลงมาจากตึกก็เห็นกลุ่มของอาทิตย์ยืนเป็นเป้าสายตาให้สาวๆในคณะมองอยู่ พลอยใสได้แต่ทำฮึดฮัด เธอก็หงุดหงิดที่เห็นสาวๆสนใจคนรักของเธอ ไม่ใช่แค่อาทิตย์ที่หวงพลอยใส พลอยใสก็หวงอาทิตย์เหมือนกัน
“ มายืนให้สาวๆมองทำไมค่ะ ? ” พลอยใสที่หงุดหงิดใจเอยถามคนตัวสูงไป
