พี่อาทิตย์ 2

1341 คำ
“ สวัสดีครับสาวๆพี่ชื่อเมฆ หนุ่มหล่ออารมณ์ดี ” เมฆเอ่ยแนะนำตัวขึ้น “ ส่วนไอ้นี่มันชื่อ พายุ ” “ ไอนั่นที่ขี้เหร่ๆหน้านิ่งๆมัน ชื่อ อาทิตย์ แต่อย่าไปสนใจมันเลยครับสาวๆมันเป็นหินไม่สนคนไม่สนใจโลก ” “ พายุที่นั่งฟังนิ่งได้แต่คิดในใจ ไอแผลที่โดนถีบเมื่อกี้ยังไม่น่าจะหายเจ็บเดี๋ยวมันคงได้เจ็บอีกข้าง เพราะปากมันนี่แหละ ” หลังจากเลือกที่นั่งกันเสร็จเหลือแค่พลอยใสที่ยังยืนอยู่เพราะไม่รู้จะนั่งตรงไหนดีระหว่างใกล้พี่อาทิตย์ดี ที่ใกล้พี่เมฆดี อาทิตย์ที่นั่งเงียบอยู่ไม่ปล่อยให้พลอยใส่ได้คิดนาน “ นั่งข้างพี่ก็ได้ครับ ” คำพูดของทำอาทิตย์ทำให้เมฆที่กำลังจะอ้าปากเรียกพลอยใสไปนั่งข้างตนต้องอ้าปากค้างกลางอากาศ เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะให้น้องไปนั่งใกล้ทั้งที่ผ่านมามันไม่เคยนั่งข้างผู้หญิงคนไหนในมหาลัยเลย ผู้หญิงที่จะได้ใกล้ชิดมันคือผู้หญิงที่มันลากไปกินเป็นครั้งคราวตามประสาผู้ชายก็เท่านั้นแต่ก็ในระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น สำหรับอาทิตย์กินครั้งเดียวทิ้ง ไม่เคยกินซ้ำ ไม่ผูกมัด ไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องเพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ที่มันลากไปกินกินเสร็จ จ่ายเงิน จบแยกย้าย แต่กับน้องคนสวยคนนี้มันดันให้นั่งใกล้ซะได้นี่ เขาก็ไม่เข้าใจ “ หึ ” เสียงหัวเราะในลำคอของพายุดังพอให้เมฆที่นั่งข้างๆได้ยิน “ มึงหัวเราะอะไร ” “ ป่าว ” “ เอ้า ก็กูได้ยิน ” เมฆเมื่อไม่ได้คำตอบก็เอะอะโวยวายใส่พายุ “ แดรกๆไปเถอะมึงนะพูดมากชิบหาย ” เป็นพายุที่ด่าเพื่อนอีกครั้งกับความอยากรู้อยากเห็นของเพื่อน “ ไอ้เวรนี่ ” พายุไม่ได้ตอบกลับอะไรเมฆอีก ได้แต่ลอบมองเพื่อนกับพลอยใสที่นั่งคุยกันตามประสา เขารู้ว่าเพื่อนเขาชอบเธอ และเขารู้ว่าเพื่อนเขาก็ไม่เคยชอบใครมาก่อน พลอยใสเป็นคนแรกที่เพื่อนเขาสนใจและเขาก็มั่นใจว่าอาทิตย์กับพลอยใสต้องลงเอยกันด้วยดีได้แน่ๆเพราะอาทิตย์ไม่ใช่คนเจ้าชู้ ออกจะรักใครรักจริงซะด้วยซ้ำ แต่จากที่เห็นก็น่าจะเป็นคนขี้หึงหึงโหดแน่ๆ “ พี่อาทิตย์อิ่มแล้วหรอค่ะ ” พลอยใสเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นคนที่นั่งข้างๆไม่ตักข้าวเข้าปากเลย เอาแต่นั่งมองเธอนิ่งจนเธอเองก็เขิลต้องเอ่ยปากถามเพื่อกลมเกลื่อนอาการเขิลอายของตัวเอง “ เรียกพี่ว่า เฮียก็ได้ ” เขาอยากๆให้เธอเรียกเขาแบบนั้นมันคงจะรู้สึกดีถ้าเธอเรียกเขาว่า เฮีย “ อะ เออ ได้หราค่ะแต่เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นนะคะ ” “ ได้สิ เดี๋ยวก็สนิทกัน เฮียก็อยากสนิทกับเรานะ ” พลอยใสอึ้งและงง เป็นอย่างมากเธอไม่คิดว่า ผู้ชายหน้านิ่งคนนี้ คนที่เธอแอบมองในวันนั้นวันที่นั่งรับน้องที่ลานกิจกรรมเธอเห็นเขานั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อน ความหล่อของเขาทำให้สาวๆต่างก็พูดถึงและในเพจมหาลัยก็ลงรูปเขาอยู่บ่อยๆ เธอไม่คิด ไม่คิดเลยว่าเขาอยากสนิทกับเธอ เพราะใครๆต่างก็พูดกันว่า เขาเป็นคนที่เข้าถึงยาก หาตัวจับยาก เขาจะไม่ยุ่งกับใครนอกจากเพื่อน 2 คนของเขาเพียงเท่านั้น พลอยใสแม้จะไม่แก่นแก้วเท่าเพียงฟ้าแต่การติดตามข่าวสารตามหน้าเพจมหาลัยเธอก็ไม่เคยพลาด การแอบมอง แอบชอบคนหล่อก็มีเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ แต่เธอแค่นิ่งๆเฉยๆก็เท่านั้น “ ทำมัยถึงเลือกเรียนนิเทศน์ละ ” อาทิตย์ถามขึ้นอย่างต้องการคุยเพื่อสร้างความสนิทสนมกับสาวน้อยข้างๆ “ ชอบค่ะและพลอยก็อยากทำงานในวงการด้วย ” คำตอบของเธอทำให้ชายหนุ่มคิดทันที หากเธอเป็นแฟนกับเขาๆจะไม่ให้เธอทำงานอะไรแบบนั้นแน่ๆ การที่เธอเป็นจุดจนใจของคนในมหาลัยเขาก็หึงจนหูตาลายไปหมด ถ้าเธอต้องเป็นดารานักแสดงออกกล้องออกจอให้คนทั่วประเทศนี้ชื่นชมเขาคงยอมไม่ได้ ไม่มีทาง หลังจากกินข้าวกันเสร็จทุกคนก็เตรียมตัวกลับคณะของตัวเอง ระหว่างเดินกลับคณะกันอยู่นั้นเหล่าบรรดานักศึกษาที่นั่งกันอยู่ต่างมองมาด้วยความแปลกใจที่เห็นอาทิตย์เดินเคียงคู่มากับสาวน้อยหน้ารักคนนึงบางคนมองมาด้วยความชื่นชม บางคนมองมาด้วยความอิจฉาและไม่ชอบใจนัก อาทิตย์ก็ไม่ได้สนใจสายตาคนเหล่านั้นอยู่แล้ว แต่เขาแค่อยากให้พวกนักศึกษาหนุ่มทั้งหลายได้เห็นว่า พลอยใสคือคนของเขา คือคนต้องห้าม ไม่มีใครมีสิทธิ์ได้แตะต้องเธอ เดินเคียงคู่เธอนอกจากเขา พลอยใสเองก็ไม่ได้รู้สึกเกร็งหรือประหม่าอะไรเพราะอาทิตย์ค่อนข้างที่จะใจดีกับเธอ เป็นกันเองไม่เห็นเหมือนที่ใครต่อใครพูดกันว่า เขาเข้าถึงยาก จู่ๆอาทิตย์ก็ยื่นมือถือของเขามาให้เธอ อาทิตย์ที่เห็นสีหน้างุนงงของเธอก็ไม่ปล่อยให้เธอได้ งง นาน “ เฮียขอช่องทางการติดต่อเราหน่อย ” “ อะ เออ !! ” พลอยใสที่งงอยู่แล้วก็งงเข้าไปอีกว่าเขาจะขอช่องทางติดต่อเธอไปทำมั้ย “ เอามาเถอะน๊าเร็วๆใกล้ถึงเวลาเรียนเฮียแล้ว” “ อะ ออ ค่ะ ” พลอยใสจัดการพิมพ์ช่องการติดต่อของเธอให้เขาทุกแอพที่เขาและเธอมี กริ่ง !!!!! อาทิตย์ : ส่งสติ๊กเกอร์หัวใจ พลอยใส : ส่งสติ๊กเกอร์ยิ้ม เดินมาถึงตึกคณะต่างคนก็ต่างแยกกันไปเรียนนาวาเองก็เดินไปพร้อมกับกลุ่มรุ่นพี่ไปยังคณะของตัวเองเช่นกัน “ ไออาทิตย์มึงคุยอะไรกับน้องพลอยใสว่ะ” เมฆเอ่ยถามขึ้นด้วยความอยากรู้ตามประสา “ เสือก !!!! ” ไอ้เหี้xอาทิตย์อย่าบอกนะว่ามึงชอบน้องพลอยใสของกู สิ้นคำพูดนั้นของเมฆสายตาของอาทิตย์ก็แข็งกร้าวขึ้นทันที “ พลอยใสไปเป็นของมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ” เมฆถึงกับทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นสีหน้า สายตา ท่าทางแบบนี้ของเพื่อนครั้งแรก เขาคิดว่าเขาพอจะเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้างแล้ว “ หึ ” เป็นพายุที่เข้าใจและพอจะประติดประต่อได้มาก่อนแล้วถึงอาการและการกระทำของอาทิตย์มีแต่ไปเมฆนี่แหละที่โง่ดูอะไรไม่ออกสักอย่างทั้งที่เสือกเก่ง “ มึง รู้ใช่มั้ยไอพายุ รู้ว่าไอเหี้xนี่ชอบน้องพลอย รู้แต่ไม่บอกกูใช่มั้ย ” “ ก็มึงมัน โง่ ” “ เอ้า ไอ้ห่า ไอเพื่อนเวน ” เมฆหัวเสียเป็นอย่างมากที่ไม่รู้อะไรกับเพื่อนเลยและเขาก็เกือบโดนไอ้อาทิตย์ประเคนบาทาให้หลายต่อหลายครั้ง เขาที่คิดจะจีบพลอยใสมาเป็นตุ๊กตาหน้ารถคงต้องพับเก็บโครงการเพราะดูท่าไอ้อาทิตย์มันจะเอาจริงถึงว่าถีบเขาซะหน้าแข้งแทบหักตอนเขาเอ่ยชมพลอยใจที่โรงอาหาร เกือบไปแล้วเขาเนี่ยแหละเกือบเหลือแต่ชื่อให้จารึกบนบอร์ดมหาลัยแล้ว กริ้ง !!! เสียงมือถือของพลอยใสดังขึ้น อาทิตย์ : เลิกเรียนกี่โมง พลอยใส : 4 โมงครึ่งค่ะ พี่มีอะไรรึป่าวค่ะ อาทิตย์ : กลับบ้านยังไง พลอยใส : วันนี้พลอยเรียกรถกลับค่ะ รถที่บ้านไม่ว่างมารับค่ะ อาทิตย์ : เดี๋ยวเฮียไปส่ง เลิกเรียนแล้วนั่งรอหน้าตึกเดี๋ยวเฮียเดินไปรับ พลอยใส : อะ เออ อาทิตย์ : รอหน้าตึกแล้วเจอกัน
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม