“ สวัสดีครับสาวๆพี่ชื่อเมฆ หนุ่มหล่ออารมณ์ดี ” เมฆเอ่ยแนะนำตัวขึ้น
“ ส่วนไอ้นี่มันชื่อ พายุ ”
“ ไอนั่นที่ขี้เหร่ๆหน้านิ่งๆมัน ชื่อ อาทิตย์ แต่อย่าไปสนใจมันเลยครับสาวๆมันเป็นหินไม่สนคนไม่สนใจโลก ”
“ พายุที่นั่งฟังนิ่งได้แต่คิดในใจ ไอแผลที่โดนถีบเมื่อกี้ยังไม่น่าจะหายเจ็บเดี๋ยวมันคงได้เจ็บอีกข้าง เพราะปากมันนี่แหละ ”
หลังจากเลือกที่นั่งกันเสร็จเหลือแค่พลอยใสที่ยังยืนอยู่เพราะไม่รู้จะนั่งตรงไหนดีระหว่างใกล้พี่อาทิตย์ดี ที่ใกล้พี่เมฆดี อาทิตย์ที่นั่งเงียบอยู่ไม่ปล่อยให้พลอยใส่ได้คิดนาน
“ นั่งข้างพี่ก็ได้ครับ ” คำพูดของทำอาทิตย์ทำให้เมฆที่กำลังจะอ้าปากเรียกพลอยใสไปนั่งข้างตนต้องอ้าปากค้างกลางอากาศ เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะให้น้องไปนั่งใกล้ทั้งที่ผ่านมามันไม่เคยนั่งข้างผู้หญิงคนไหนในมหาลัยเลย ผู้หญิงที่จะได้ใกล้ชิดมันคือผู้หญิงที่มันลากไปกินเป็นครั้งคราวตามประสาผู้ชายก็เท่านั้นแต่ก็ในระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น
สำหรับอาทิตย์กินครั้งเดียวทิ้ง ไม่เคยกินซ้ำ ไม่ผูกมัด ไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องเพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ที่มันลากไปกินกินเสร็จ จ่ายเงิน จบแยกย้าย แต่กับน้องคนสวยคนนี้มันดันให้นั่งใกล้ซะได้นี่ เขาก็ไม่เข้าใจ
“ หึ ” เสียงหัวเราะในลำคอของพายุดังพอให้เมฆที่นั่งข้างๆได้ยิน
“ มึงหัวเราะอะไร ”
“ ป่าว ”
“ เอ้า ก็กูได้ยิน ” เมฆเมื่อไม่ได้คำตอบก็เอะอะโวยวายใส่พายุ
“ แดรกๆไปเถอะมึงนะพูดมากชิบหาย ” เป็นพายุที่ด่าเพื่อนอีกครั้งกับความอยากรู้อยากเห็นของเพื่อน
“ ไอ้เวรนี่ ”
พายุไม่ได้ตอบกลับอะไรเมฆอีก ได้แต่ลอบมองเพื่อนกับพลอยใสที่นั่งคุยกันตามประสา เขารู้ว่าเพื่อนเขาชอบเธอ และเขารู้ว่าเพื่อนเขาก็ไม่เคยชอบใครมาก่อน พลอยใสเป็นคนแรกที่เพื่อนเขาสนใจและเขาก็มั่นใจว่าอาทิตย์กับพลอยใสต้องลงเอยกันด้วยดีได้แน่ๆเพราะอาทิตย์ไม่ใช่คนเจ้าชู้ ออกจะรักใครรักจริงซะด้วยซ้ำ แต่จากที่เห็นก็น่าจะเป็นคนขี้หึงหึงโหดแน่ๆ
“ พี่อาทิตย์อิ่มแล้วหรอค่ะ ” พลอยใสเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นคนที่นั่งข้างๆไม่ตักข้าวเข้าปากเลย เอาแต่นั่งมองเธอนิ่งจนเธอเองก็เขิลต้องเอ่ยปากถามเพื่อกลมเกลื่อนอาการเขิลอายของตัวเอง
“ เรียกพี่ว่า เฮียก็ได้ ” เขาอยากๆให้เธอเรียกเขาแบบนั้นมันคงจะรู้สึกดีถ้าเธอเรียกเขาว่า เฮีย
“ อะ เออ ได้หราค่ะแต่เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นนะคะ ”
“ ได้สิ เดี๋ยวก็สนิทกัน เฮียก็อยากสนิทกับเรานะ ”
พลอยใสอึ้งและงง เป็นอย่างมากเธอไม่คิดว่า ผู้ชายหน้านิ่งคนนี้ คนที่เธอแอบมองในวันนั้นวันที่นั่งรับน้องที่ลานกิจกรรมเธอเห็นเขานั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อน ความหล่อของเขาทำให้สาวๆต่างก็พูดถึงและในเพจมหาลัยก็ลงรูปเขาอยู่บ่อยๆ เธอไม่คิด ไม่คิดเลยว่าเขาอยากสนิทกับเธอ
เพราะใครๆต่างก็พูดกันว่า เขาเป็นคนที่เข้าถึงยาก หาตัวจับยาก เขาจะไม่ยุ่งกับใครนอกจากเพื่อน 2 คนของเขาเพียงเท่านั้น
พลอยใสแม้จะไม่แก่นแก้วเท่าเพียงฟ้าแต่การติดตามข่าวสารตามหน้าเพจมหาลัยเธอก็ไม่เคยพลาด การแอบมอง แอบชอบคนหล่อก็มีเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ แต่เธอแค่นิ่งๆเฉยๆก็เท่านั้น
“ ทำมัยถึงเลือกเรียนนิเทศน์ละ ” อาทิตย์ถามขึ้นอย่างต้องการคุยเพื่อสร้างความสนิทสนมกับสาวน้อยข้างๆ
“ ชอบค่ะและพลอยก็อยากทำงานในวงการด้วย ” คำตอบของเธอทำให้ชายหนุ่มคิดทันที หากเธอเป็นแฟนกับเขาๆจะไม่ให้เธอทำงานอะไรแบบนั้นแน่ๆ การที่เธอเป็นจุดจนใจของคนในมหาลัยเขาก็หึงจนหูตาลายไปหมด ถ้าเธอต้องเป็นดารานักแสดงออกกล้องออกจอให้คนทั่วประเทศนี้ชื่นชมเขาคงยอมไม่ได้ ไม่มีทาง
หลังจากกินข้าวกันเสร็จทุกคนก็เตรียมตัวกลับคณะของตัวเอง ระหว่างเดินกลับคณะกันอยู่นั้นเหล่าบรรดานักศึกษาที่นั่งกันอยู่ต่างมองมาด้วยความแปลกใจที่เห็นอาทิตย์เดินเคียงคู่มากับสาวน้อยหน้ารักคนนึงบางคนมองมาด้วยความชื่นชม บางคนมองมาด้วยความอิจฉาและไม่ชอบใจนัก
อาทิตย์ก็ไม่ได้สนใจสายตาคนเหล่านั้นอยู่แล้ว แต่เขาแค่อยากให้พวกนักศึกษาหนุ่มทั้งหลายได้เห็นว่า พลอยใสคือคนของเขา คือคนต้องห้าม ไม่มีใครมีสิทธิ์ได้แตะต้องเธอ เดินเคียงคู่เธอนอกจากเขา
พลอยใสเองก็ไม่ได้รู้สึกเกร็งหรือประหม่าอะไรเพราะอาทิตย์ค่อนข้างที่จะใจดีกับเธอ เป็นกันเองไม่เห็นเหมือนที่ใครต่อใครพูดกันว่า เขาเข้าถึงยาก
จู่ๆอาทิตย์ก็ยื่นมือถือของเขามาให้เธอ อาทิตย์ที่เห็นสีหน้างุนงงของเธอก็ไม่ปล่อยให้เธอได้ งง นาน
“ เฮียขอช่องทางการติดต่อเราหน่อย ”
“ อะ เออ !! ” พลอยใสที่งงอยู่แล้วก็งงเข้าไปอีกว่าเขาจะขอช่องทางติดต่อเธอไปทำมั้ย
“ เอามาเถอะน๊าเร็วๆใกล้ถึงเวลาเรียนเฮียแล้ว”
“ อะ ออ ค่ะ ” พลอยใสจัดการพิมพ์ช่องการติดต่อของเธอให้เขาทุกแอพที่เขาและเธอมี
กริ่ง !!!!!
อาทิตย์ : ส่งสติ๊กเกอร์หัวใจ
พลอยใส : ส่งสติ๊กเกอร์ยิ้ม
เดินมาถึงตึกคณะต่างคนก็ต่างแยกกันไปเรียนนาวาเองก็เดินไปพร้อมกับกลุ่มรุ่นพี่ไปยังคณะของตัวเองเช่นกัน
“ ไออาทิตย์มึงคุยอะไรกับน้องพลอยใสว่ะ” เมฆเอ่ยถามขึ้นด้วยความอยากรู้ตามประสา
“ เสือก !!!! ”
ไอ้เหี้xอาทิตย์อย่าบอกนะว่ามึงชอบน้องพลอยใสของกู สิ้นคำพูดนั้นของเมฆสายตาของอาทิตย์ก็แข็งกร้าวขึ้นทันที
“ พลอยใสไปเป็นของมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ”
เมฆถึงกับทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นสีหน้า สายตา ท่าทางแบบนี้ของเพื่อนครั้งแรก เขาคิดว่าเขาพอจะเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้างแล้ว
“ หึ ” เป็นพายุที่เข้าใจและพอจะประติดประต่อได้มาก่อนแล้วถึงอาการและการกระทำของอาทิตย์มีแต่ไปเมฆนี่แหละที่โง่ดูอะไรไม่ออกสักอย่างทั้งที่เสือกเก่ง
“ มึง รู้ใช่มั้ยไอพายุ รู้ว่าไอเหี้xนี่ชอบน้องพลอย รู้แต่ไม่บอกกูใช่มั้ย ”
“ ก็มึงมัน โง่ ”
“ เอ้า ไอ้ห่า ไอเพื่อนเวน ” เมฆหัวเสียเป็นอย่างมากที่ไม่รู้อะไรกับเพื่อนเลยและเขาก็เกือบโดนไอ้อาทิตย์ประเคนบาทาให้หลายต่อหลายครั้ง
เขาที่คิดจะจีบพลอยใสมาเป็นตุ๊กตาหน้ารถคงต้องพับเก็บโครงการเพราะดูท่าไอ้อาทิตย์มันจะเอาจริงถึงว่าถีบเขาซะหน้าแข้งแทบหักตอนเขาเอ่ยชมพลอยใจที่โรงอาหาร เกือบไปแล้วเขาเนี่ยแหละเกือบเหลือแต่ชื่อให้จารึกบนบอร์ดมหาลัยแล้ว
กริ้ง !!! เสียงมือถือของพลอยใสดังขึ้น
อาทิตย์ : เลิกเรียนกี่โมง
พลอยใส : 4 โมงครึ่งค่ะ พี่มีอะไรรึป่าวค่ะ
อาทิตย์ : กลับบ้านยังไง
พลอยใส : วันนี้พลอยเรียกรถกลับค่ะ รถที่บ้านไม่ว่างมารับค่ะ
อาทิตย์ : เดี๋ยวเฮียไปส่ง เลิกเรียนแล้วนั่งรอหน้าตึกเดี๋ยวเฮียเดินไปรับ
พลอยใส : อะ เออ
อาทิตย์ : รอหน้าตึกแล้วเจอกัน