เพลิงกระดกเหล้าดื่มด้วยสีหน้าดุดันโหดเหี้ยมเหมือนเจอศัตรูตัวฉกาจ แต่จะพูดแบบนั้นก็ไม่ผิด เมื่อตอนนี้ศัตรูของเขากำลังระริกระรี้อยู่กับผู้ชายคนใหม่ของเธอ
“อย่ากลืนน้ำลายตัวเอง กินก็แค่ปาก อย่างอื่นไม่มีสิทธิ์” ผลักอกแกร่งจนเขาล้มนั่งบนชักโครก หยิบกางเกงในตัวเองแล้วพูดใส่หน้าอย่างไม่ใส่ใจ
“พี่ไม่ถือ” รั้งไว้ด้วยรอยยิ้มเหนือกว่า แม้ถูกเด็กตอกหน้า แต่กูหิว อยาก ยังไงก็ต้องกิน
“ไม่อายเพิร์ล ก็อายเพื่อนตัวเองบ้าง” แต่เธอยอมที่ไหน “เพิร์ลลุกมาก็ตามหางจุกตูด ใครก็รู้ว่ามาทำอะไร”
“แล้วไง”
“พูดอะไรกับเพื่อนไว้ ลับหลังอย่าทำตัวกระจอกกลับคำสิ” มองคนถ่มน้ำลายใส่หน้าตัวเองเถียงไม่ออก
“ก็แค่ระบายน้ำออก น้องอย่าเข้าข้างตัวเองนักสิ” กูก็ไม่ยอมแพ้เด็กเมื่อวานซืนเหมือนกัน
“คุกเข่ามุดหัวขนาดนั้น ลงทุนไปมั้ง” เยาะเย้ยใส่คนตรงหน้าไม่เลิก “เคยลงทุนทำแบบนี้กับใครหรือเปล่า?”
เลิกคิ้วสวยถามสุดหล่อของเธอตาใ
