คนอวดดีจนน่าหมั่นเขี้ยวถูกอุ้มพาดบ่าเข้าห้องนอน โยนลงเตียงอย่างแรง ถูกคร่อมทับแล้วกระแทกจูบจนปากแตก
เขาบดขยี้ริมฝีปากอวดดีของเธออย่างชอบใจ
น้องมันปากดีของมันจริงนั่นแหละ
“อื้อ!” ต่อต้านให้ตายก็ไม่เป็นผล เอาชนะแรงของเขาไม่ได้
แคว่ก! ฉีกกระชากเสื้อผ้าป่าเถื่อนไม่เคยทำ แต่ตอนนี้ไม่ต้องถนอมแล้ว
เด็กมันอ้อนมืออ้อนตีนขนาดนี้
“อื้อ!” คนนิสัยเสียรุนแรงกับเธอจนผ้าบาดผิว แต่ก็ยังกระชากมันออกจนขาดไม่เหลือชิ้นดี
จ๊วบ! เพลิงยังขยี้ปิดปากคนใต้ร่างอย่างไม่ผละออกด้วยความรุนแรง เต็มไปด้วยความหมั่นไส้ปากจนบดกัดกลิ่นเลือดคลุ้ง
“เอ็บ!” ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุด ข้อมือถูกขึงหนือหัวตั้งแต่เขากระชากเสื้อผ้าเธอเสร็จ ทำได้แค่ร้องบอกในลำคอ
“หึ!” เขาผละออกแค่นขำอย่างสะใจแทน
ลุกถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด รั้งข้อเท้าเล็กของคนที่กำลังจะหนี ลากมากลางเตียงคร่อมเธออีกครั้ง
“หนีไปไหนคนสวย”
“ปล่อยนะ!”
“ดีดดิ้
