“ก็แค่คืนเดียว” แมทธิวเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างโมโห “มันเป็นความผิดพลาดที่สุดในชีวิตของผม” มนตรีที่ยืนฟังอยู่นานอดรนทนไม่ไหว “แต่ลูกสาวของผมไม่ใช่ผักไม่ใช่ปลานะครับ คุณแมทธิวจะทิ้งขว้างแบบนี้ไม่ได้” แมทธิวแค่นยิ้มหยัน มองหน้ามนตรีเขม็ง “กล้าขึ้นเสียงกับผมเลยหรือคุณมนตรี อย่าลืมสิว่าคุณมีความผิดอะไรติดหลังอยู่” “คุณแมทธิว...รู้แล้วเหรอครับ” มนตรีตัวสั่นเทา ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แมทธิวระบายยิ้มเลือดเย็น “รับเงินผมไป แล้วก็คิดเสียว่าเรื่องวันนี้ไม่เคยเกิดขึ้น” “แมทธิว พี่ว่า...” “ขอผมตัดสินใจเองนะครับพี่ไมค์” เมื่อน้องชายต้องการเช่นนั้น เขาก็ไม่อาจยื่นมือเข้าไปช่วยเหลืออะไรได้อีก นอกจากต้องถอยออกไปนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา และมองดูแมทธิวเชือดมนตรีอย่างไม่อาจช่วยเหลือได้ “สองล้าน พอไหม” “คุณแมทธิว...ได้โปรดอย่าทิ้งขว้างนังมัทมันเลย มัทมันไม่ผิดหรอก ผมผิดเอง” “ผมถาม...สองล้านพอไหม”

