“ก็แค่คืนเดียว” แมทธิวเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างโมโห “มันเป็นความผิดพลาดที่สุดในชีวิตของผม”
มนตรีที่ยืนฟังอยู่นานอดรนทนไม่ไหว “แต่ลูกสาวของผมไม่ใช่ผักไม่ใช่ปลานะครับ คุณแมทธิวจะทิ้งขว้างแบบนี้ไม่ได้”
แมทธิวแค่นยิ้มหยัน มองหน้ามนตรีเขม็ง
“กล้าขึ้นเสียงกับผมเลยหรือคุณมนตรี อย่าลืมสิว่าคุณมีความผิดอะไรติดหลังอยู่”
“คุณแมทธิว...รู้แล้วเหรอครับ” มนตรีตัวสั่นเทา ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
แมทธิวระบายยิ้มเลือดเย็น “รับเงินผมไป แล้วก็คิดเสียว่าเรื่องวันนี้ไม่เคยเกิดขึ้น”
“แมทธิว พี่ว่า...”
“ขอผมตัดสินใจเองนะครับพี่ไมค์”
เมื่อน้องชายต้องการเช่นนั้น เขาก็ไม่อาจยื่นมือเข้าไปช่วยเหลืออะไรได้อีก นอกจากต้องถอยออกไปนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา และมองดูแมทธิวเชือดมนตรีอย่างไม่อาจช่วยเหลือได้
“สองล้าน พอไหม”
“คุณแมทธิว...ได้โปรดอย่าทิ้งขว้างนังมัทมันเลย มัทมันไม่ผิดหรอก ผมผิดเอง”
“ผมถาม...สองล้านพอไหม”
