“ว้ายตายแล้ว...นี่แกกับคุณแมทธิวสุดหล่อได้กันแล้วจริงๆ เหรอ นังมัท?!”
“ชู่ว์...แกจะเสียงดังไปทำไมนัตตี้ ไม่เห็นหรือไงว่าฉันกำลังโศกเศร้าอยู่เนี่ย”
มัทนาลดฝ่ามือที่ปิดหน้าลง และตัดพ้อเพื่อนรักอย่างเจ็บปวดใจ
“จะโศกาไปทำไมกัน แกควรจะฟินมากกว่า” ดลกรทำหน้าทำตาเคลิ้มฝัน “เป็นฉันหน่อยไม่ได้ จะฟัดคุณแมทธิวสุดหล่อทั้งวันทั้งคืน จะไม่ให้มีแรงลงจากเตียงเลยทีเดียว”
“ก็ฉันไม่ใช่แกนี่ ฉันก็เลยไม่ฟินยังไงล่ะ”
มัทนาน้ำตาร่วง เจ็บใจน้อยใจจนปวดร้าวแน่นอก ตั้งแต่เกิดเรื่อง นี่ก็ผ่านมาเกือบสัปดาห์แล้ว หล่อนยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาเลย หมอนั่นคงจะลืมหล่อนไปแล้วล่ะ
“แกๆ ๆ แล้วคุณแมทธิวสุดหล่อใหญ่ไหม”
“นังนัตตี้ นี่แกเลิกพูดถึงเรื่องอัปยศนั่นสักทีได้ไหม ไม่เห็นหรือไงว่าฉันกำลังเสียใจอยู่”
“เสียใจที่เสียตัวน่ะเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ แถมเสียตัวให้ใครไม่เสีย ต้องมาเสียให้กับไอ้ผู้ชายใจร้ายปากร้ายอย่างนายนั่นอ
