มัทนารีบเดินอ้อมไปหยุดขวางหน้า มองหน้าบิดาทั้งน้ำตา วิงวอนให้ท่านช่วยไขความกระจ่างให้เสียที
“พ่อ...บอกความจริงกับมัทเถอะ มัทจะได้รู้ว่าตัวเองไม่ได้แรดไม่ได้เลว ไม่ใช่ผู้หญิงร่านที่ไปให้ท่าผู้ชายถึงห้อง อย่างที่คนอื่นเขาประณาม”
มนตรีตาแดงก่ำ น้ำตาไหลอาบแก้ม ก่อนจะหันหน้าหนี “ใช่...ข้าเป็นคนพาแกไปห้องคุณเมสันเอง”
“พ่อ...?”
“และข้าก็เป็นคนใส่ยาปลุกเซ็กซ์ในแก้วน้ำหวานของเอ็งด้วยเหมือนกัน”
“พ่อ?!” มัทนาตกใจมาก “นี่พ่อ...พ่อใส่ยานั่น...กับมัทได้ยังไงกันคะ พ่อทำได้ยังไง” หล่อนส่ายหน้าดิก มองบิดาอย่างผิดหวัง
“ข้าก็แค่อยากช่วยให้เอ็งจับคุณเมสันได้สำเร็จ แต่ไม่คิดว่าจะผิดพลาดกลายเป็นคุณแมทธิวไปได้ ข้าขอโทษ...แกจะโกรธ จะเกลียดข้า หรือจะไม่นับว่าข้าเป็นพ่ออีกก็แล้วแต่แกเถอะ” แล้วพ่อของหล่อนก็เดินเลี่ยงเพื่อที่จะเข้าห้องพัก
“พ่อ...”
“ข้าขอโทษ”
“มัทไม่โกรธพ่อหรอกค่ะ” หล่อนสะอื้นไห้ ขณะเดินมาหย
