มัทนานั่งเหงาหงอยไม่มีอะไรทำ เกลียดตัวเองที่เอาแต่คิดถึงคนบ้า คนลามก คนเอาแต่ใจอย่างแมทธิวตลอดทุกวินาที ไม่ว่าจะขยับตัวทำอะไร สมองรวมไปถึงจิตวิญญาณก็ผุดแต่ชื่อและภาพของเขาขึ้นมารบกวนตลอดเวลา
“คนบ้า นี่เป็นผีหรือไงนะ ตามหลอกหลอนอยู่ได้”
หล่อนนั่งกระฟัดกระเฟียดอยู่บนเก้าอี้ยาวใต้ต้นไม้ใหญ่ในสวนข้างบ้าน เบื้องหน้าเป็นแปลงดอกกุหลาบสีขาวของเมสันที่ปลูกขึ้นเป็นอนุสรณ์ให้แก่ความรักของอดีตคนรักที่ล่วงลับไปแล้ว
“เฮ้ออออ”
หญิงสาวถอนหายใจแผ่วเบา นี่ถ้านายแมทธิวบ้านั่นดีกับหล่อนได้สักครึ่งหนึ่งของเมสันก็คงจะดีนะ
“ถอนหายใจแบบนี้ กำลังคิดถึงฉันอยู่สินะ”
เสียงคุ้นหูของผู้ชายที่ไม่เคยสลัดออกไปจากสมองได้เลยทำให้หล่อนสะดุ้งน้อยๆ และรีบหันขวับไปมอง รอยยิ้มที่มุมปากปรากฏขึ้น ก่อนจะจางหายไปเมื่อได้สติ หน้างามจึงงอง้ำเช่นเดิม
“ใครจะไปคิดถึงนายกันยะ”
แล้วหล่อนก็ผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้ จะเดินหนี แต่แขนเ
