“แต่ก่อนตาย แกจะต้องถูกรุมโทรมเสียก่อน”
“คุณไม่มีวันชนะฉันได้หรอก ไม่ว่าคุณจะทำยังไง จะฆ่าฉันให้ตายไป ฟินิกซ์ก็จะไม่มีวันรักคุณอีกแล้ว”
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่แกจะต้องมาสอนฉัน ต่อให้เขาไม่รักฉันอีกแล้ว แต่ฉันก็จะทำทุกทางให้เขากลับมารักฉันให้ได้ ก็เหมือนกับที่ฉันสามารถปั่นหัวแกให้เข้าใจผิดได้ยังไงล่ะ” ขวัญตาหัวเราะชั่วร้าย ในขณะที่มิรินเต็มไปด้วยความเกลียดชังตัวเองที่โง่เง่า
“คุณมันเลว...”
ขวัญตาไม่สะทกสะท้าน หัวเราะร่วน “แกมันโง่เองต่างหาก ถ้าแกไม่หูเบา ถ้าแกไว้ใจฟิกซ์ แกก็คงไม่มีสภาพแบบนี้” เป็นอีกครั้งที่ขวัญตาหัวเราะไม่หยุด “เอาเป็นว่าฉันจะบอกแกให้เอาบุญนะ ความจริงวันนั้นฟิกซ์ไม่ได้ต้องการจะพาฉันกลับมาที่ไร่ชาหรอก แต่เพราะฉันขู่ว่าถ้าไม่พากลับมา ฉันจะกระโดดให้รถคันอื่นชน ฟิกซ์ก็เลยต้องจำใจพาฉันมา...”
“สารเลว...”
“ยังไม่หมดนะมิริน ฟังต่อให้จบสิ” ขวัญตาไหวไหล่อย่างไม่สะทกสะท้านต่อการด่าท
