"กูเห็นตอนแรกมึงขับลัมโบไม่ใช่เหรอวะ" ธามเอ่ยถามเมื่อเห็นพายุก้าวขาลงจากรถบิกไบก์ของตัวเองและสาวเท้าเดินเข้ามาในอู่ของรุ่นพี่คนสนิท
"ใคร กู?" พายุเลิกคิ้วถาม
"เออ กูแวะเข้าไปหาอาจารย์ที่มหาลัยมาเห็นรถมึงขับผ่านทางไปตึกบริหาร"
"อ้อ กูไปส่งเจ้าขามา" พายุตอบ
"ไอ้เหี้ยรับส่งก็มาว่ะ ถูกใจจัดเลยดิคนนี้"
"ไม่เสือกสักเรื่องในชีวิตกูมึงจะตายไหม?"
"ตาย" ธามตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ทำเอาพายุที่ได้ยินถึงกับพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ และส่ายหน้าไปมาเบา ๆ
"ละอยู่ดูบอลต่อปะเนี่ย หรือต้องกลับไปรับน้อง" เสือที่กำลังนั่งกดโทรศัพท์อยู่หันไปเอ่ยถามพายุ
"ดูได้ รอโทรมาถึงออกไปรับ" พายุตอบคำถามเสือ จากนั้นก็กวาดสายตามองรอบ ๆ แล้วก็เอ่ยถามเพื่อนสนิทตัวเองสองคนที่มาถึงก่อนหน้าว่า "ละนี่ไอ้ภูผามันหายหัวไปไหน เป็นคนนัดกูมาแท้ ๆ"
เอี๊ยดดด!
สิ้นเสียงของพายุไม่ถึงเสี้ยววิ เสียงรถบิกไบก์คันใหม่ก็ขับเข้ามา ซึ่งมั
