กำราบรัก [พี่พายุ] 08 ไปต่อที่ห้อง
1826 คำ
พรึบ
เสียงพายุล้มตัวนั่งลงบนโซฟาโซนวีไอพี ขณะที่ดวงตาคมของเขาก็จ้องมองไปที่แผ่นหลังเล็กของเจ้าขาที่กำลังเดินกลับเข้าไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองที่มันอยู่ไม่ไกลจากเขามากนัก
"โทษนะ นี่มึงไปเข้าห้องน้ำอีท่าไหนถึงได้มีรอยลิปสติกเปื้อนปากกลับมาขนาดนี้วะ" ภูผาที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ เอ่ยถามพายุขึ้นเมื่อเห็นรอยลิปสติกสีชมพูเปรอะเปื้อนอยู่ที่ริมฝีปากของเพื่อนตัวเองอย่างชัดเจน ซึ่งคำพูดของภูผานั้นก็ทำให้เสือและธามที่ได้ยินหันขวับไปมองเป็นตาเดียว
"เช็ดซะไอเหี้ย" ภูผาโยนกระดาษทิชชูให้กับพายุ พายุก็หยิบกระดาษทิชชูนั้นมาเช็ดที่มุมปากของตัวเอง จากนั้นเขาก็พ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ กับสายตาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้ของเพื่อนตัวเอง
"พวกมึงจะจ้องหน้ากูทำส้นตีนไรเอ่ย?" พายุเลิกคิ้วถามพวกเพื่อนสนิทที่เอาแต่จ้องหน้าเขาไม่หยุด
"เอาตรง ๆ เลยไหม...อยากเสือก" เสือตอบ
"ผู้หญิงโต๊ะไหนวะ สวยมากปะ" ธามเอ่ยถามต่อด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอยากรู้ ซึ่งพอพายุได้ยินคำถามของเพื่อนสนิทตัวเองเขาก็เลื่อนสายตาไปมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ไม่ไกล ก่อนที่ภาพเหตุการณ์จูบที่ดูดดื่มก่อนหน้าจะฉายเข้ามาในหัวของเขา ซึ่งแน่นอนว่าหากเจ้าขาไม่เอ่ยห้ามเขาไว้อย่างเด็ดขาด มีหวังเขาได้ลากเธอเข้าห้องน้ำแน่ ๆ เพราะทันทีที่ริมฝีปากของเขาประกบจูบกับเธอมันก็เหมือนกับว่าเขาได้สูญเสียความยับยั้งชั่งใจไปทั้งหมด
เวรเอ๊ย! ก็เธอเล่นมาล่อผมถึงที่ แล้วผมจะปล่อยผ่านไปให้โง่รึไง? ผมก็คน ไม่ใช่พระอิฐหินปูน ยัยตัวเล็กมายั่วขนาดนั้นผมจะปฏิเสธได้ยังไง?!
"เอ้า เงียบอีกไอ้สัส" ธามพูดขึ้นย้ำเมื่อเห็นว่าพายุเอาแต่เงียบ ไม่ยอมตอบคำถามของตัวเอง
"อืม สวย" พายุที่ลอบมองเจ้าขานั่งฉีกยิ้มคุยกับเพื่อนดึงสายตาตัวเองกลับมาและตอบกลับเพื่อนตัวเองสั้น ๆ จากนั้นเขาก็ยกขามาไขว่ห้างและเอื้อมไปหยิบแก้วแอลกอฮอล์มากระดกดื่มอึกใหญ่
"เฮ้ย เอาเรื่องว่ะ ผู้หญิงคนไหนน้อทำไอ้พายุเอ่ยปากชมว่าสวยได้" ภูผาที่เพิ่งเคยได้ยินเพื่อนสนิทตัวเองเอ่ยปากชมผู้หญิงเป็นครั้งแรกก็ถึงกับหูผึ่ง
"หึ คงจะเจอคนที่ถูกใจเข้าอะดิ" เสือยิ้มมุมปากเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน ซึ่งพายุที่ได้ยินคำแซวของเพื่อนตัวเองก็ไม่ได้ตอบอะไรออกมา เขาเพียงแค่กระดกเหล้าดื่มเงียบ ๆ และใช้สายตาคมคอยลอบมองเจ้าขาที่นั่งพูดคุยกับเพื่อนสนิทของตัวเองอยู่ที่โต๊ะของเธอเท่านั้น
"พวกมึง กูอยากไปพัทยาว่ะ" ภูผาเอ่ยขึ้นอย่างเชิญชวน
"หาเรื่องไปตีกะหรี่อีกแล้ว?" ธามได้ยินแบบนั้นก็หันไปเลิกคิ้วถาม ซึ่งทันทีที่ภูผาได้ยินคำพูดของเพื่อนตัวเองเขาก็ถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น
"เฮ้ย! มึงเลิกใส่ร้ายกูเรื่องนี้ดิ๊ กูไม่ใช่สายนั้นสักหน่อย" ภูผาเอ่ยปฏิเสธด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ไหน มึงสายอะไร ไหนลองบอกให้กูฟังหน่อย"
"สายเชื่อในพรหมลิขิต จับกดจมเตียงเฉพาะคนสวย นมใหญ่ หุ่นดี" ภูผาเอ่ยด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความร้ายกาจ เพราะเขามันเพลย์บอยตัวพ่อ นั่งแอ็กหล่อ ๆ ก็มีสาวอยากเข้าหาจนตัวสั่น
"พรมลิขิตบ้านพ่อมึงแบบนี้เหรอวะ"
"เออ ลิขิตมาให้กูเย็บไง" ธามพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ เมื่อได้ยินคำตอบของภูผา
"สันดานอย่างมึง นึกไม่ออกเลยว่าคนแบบไหนจะเอามึงลง" พายุที่ฟังบทสนทนาอยู่ก็เอ่ยขึ้น
"โทษนะไอ้พายุ มึงกับกูระดับความเหี้ยไม่ได้ต่างกันนักหรอก มึงก็แค่กินเงียบ"
"เพ้อเจ้อ" พายุส่ายหน้าไปมาเบา ๆ กับคำพูดของภูผา ถึงจะมีส่วนจริงบ้างแต่เขาไม่ได้เป็นสายกินไปทั่วแบบมัน เน้นเลือกกินแต่อะไรที่ถูกใจซึ่งก็ยังไม่เคยเจอ…ไม่รู้ชาตินี้จะเจอรึเปล่า เพราะเขามันเป็นพวกสเปกชัดเจน ชอบผู้หญิงหน้าหวาน ตัวเล็ก ผิวขาว ยิ้มเก่ง รักสัตว์ แต่ถึงเวลาบนเตียงก็ต้องมีความเซ็กซี่ในตัว ความเซ็กซี่ที่เขาจะได้เห็นและสัมผัสมุมนั้นแค่คนเดียว
ไม่พูดเยอะ ยิ่งพูดก็เหมือนจะยิ่งไปตรงกับใครบางคน
อีกด้าน
"แน่ใจเหรอว่าอันนี้ปกติอะ ปากเธอบวมมากเลยนะ" เนียน่าพูดพร้อมกับจ้องมองปากของเจ้าขาที่เจ่อขึ้นมาจนเห็นได้ชัด ซึ่งพอเจ้าขาได้ยินแบบนั้นเธอก็รีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเอง ใบหน้าของคนตัวเล็กเห่อร้อนไปหมดเพราะกำลังนึกถึงรสจูบที่หนักหน่วงก่อนหน้านี้
"ฉะ ฉันไม่เป็นไร เวลากินเหล้ามันก็ชอบเป็นแบบนี้แหละ"
"แพ้แอลกอฮอล์เหรอ?"
"เปล่า"
"เอ้า แล้วทำไมมันบวมแบบนี้อะ"
"ฉันไม่เป็นอะไรหรอกน่า ไม่ต้องเป็นห่วง"
"จ้า ๆ แม่คนเก่ง ถ้าพรุ่งนี้ตื่นมาแล้วปากบวมเป็นอึ่งฉันจะหัวเราะให้ฟันหลุดเลย" คำพูดของเนียน่าทำเอาเจ้าขาที่ได้ยินถึงกับหลุดหัวเราะออกมา
"หึ คำพูดแกนี่นะ" เจ้าขาส่ายหน้าไปมาเบา ๆ ก่อนจะเอื้อมไปหยิบแก้วเหล้าของตัวเองมากระดกดื่ม ตอนนี้เธอไม่ได้สนใจแทนใจกับแฟนของเขาที่กำลังนัวเนียกันอยู่อีกต่อไปแล้ว เพราะความสนใจของเธอมันไปหมกมุ่นอยู่กับรสจูบที่แสนดูดดื่มของพายุ ที่เมื่อนึกถึงเมื่อไหร่ก็ชวนให้พวงแก้มนวลเห่อร้อนขึ้นเมื่อนั้น
คนอะไรจูบเหมือนจะกินลิ้นไก่เข้าไปด้วยแล้ว!
เวลาผ่านไปพักใหญ่
"น้อง ๆ อยากกลับกันรึยัง เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงร้านจะปิดแล้ว" ต้าหันมาเอ่ยถามรุ่นน้องทั้งสองคนของตัวเอง
"กลับเลยก็ได้ค่ะ เพราะเนียน่าดูท่าจะเมาแล้ว"
"ไม่ได้เมาสักหน่อย! ฉันได้ยินนะ เดี๋ยวเถอะ!" เนียน่ายู่หน้าพูดขึ้น ถึงเธอจะพูดแบบนั้นแต่ท่าทางของเธอตรงกันข้ามอย่างชัดเจน
พอเห็นแบบนั้นทุกคนจึงพากันเดินออกมาบริเวณลานจอดรถที่อยู่ข้างร้านเหล้าหรูแห่งนี้
"เดี๋ยวพี่จะไปส่งเนียน่าเอง เจ้าขากลับด้วยกันไหม" ต้ารุ่นพี่คนสนิทของเนียน่าเอ่ยถามเจ้าขา ขณะที่เขากำลังยืนประคองร่างเนียน่าไว้อยู่
"ไม่เป็นไรค่ะ คอนโดเจ้าขาอยู่คนละทางกับคอนโดเนียน่าเลยค่ะ เดี๋ยวเจ้าขาเรียกแท็กซี่กลับเองดีกว่าค่ะ" เจ้าขายิ้มบอก ขณะนั้นเองแทนใจที่ไปจ่ายเงินและเพิ่งเดินตามออกมาทีหลังก็เอ่ยพูดกับเจ้าขาในทันทีว่า
"เดี๋ยวพี่ไปส่งเราเอง มันดึกแล้ว"
"ฮะ? น้องจะกลับกับเราเหรอ? คอนโดน้องอยู่แถวไหนนะ" แฟนสาวของแทนใจเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจ เพราะเธอไม่อยากให้มีใครมาขัดขวางบรรยากาศโรแมนติกของตัวเองกับแฟนหนุ่ม…กรึ่ม ๆ แบบนี้นัวบนรถยิ่งได้อารมณ์
"อยู่ทางเดียวกับมหาลัยค่ะ แต่เดี๋ยวเจ้าขากลับเองได้ค่ะ ไม่อยากรบกวน" เจ้าขายิ้มตอบ
"ไม่ได้ ดื่มเหล้ามา แล้วเราเป็นผู้หญิงคนเดียวกลับเองแบบนี้มันอันตราย" ทว่าแทนใจที่ได้ยินแบบนั้นก็เหมือนจะไม่ยอม
"ไม่เป็นไรจริง ๆ ค่ะ พี่แทนกับกลับแฟนพี่ได้เลย เจ้าขากลับเองได้ เจ้าขาไม่อยากเป็นภาระคนอื่น"
"งั้นกูขอพาเนียน่ากลับก่อนนะ สภาพไม่ไหวแล้ว" ต้าเอ่ยขึ้นแทรก
"อืม" แล้วก็เป็นแทนใจที่ขานตอบเพื่อนสนิทตัวเองออกมาเบา ๆ ซึ่งพอต้าได้ยินแบบนั้นก็พาเนียน่าเดินขึ้นรถของตัวเองไป
"งั้นเราไปกันเลยไหม หลิงอยากกลับแล้วอะแทน" แฟนสาวแทนใจเอ่ยถามย้ำพร้อมกับเริ่มใช้มือลูบไล้แขนหนาไปมา
"ไป ไปรถพี่เจ้าขา"
"น้องบอกว่ากลับเองได้นี่ แทนไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ใช่ไหมคะ?" หลิงหันมาถามเจ้าขาเสียงนิ่งในประโยคหลัง
"ไม่ได้หรอก เดี๋ยวเราไปส่งน้องกันก่อนแล้วค่อยกลับคอนโดแทน"
"แต่มันวนไปวนมานะแทน กว่าพวกเราจะถึงห้อง"
"…" เจ้าขายืนเม้มปากแน่นเพราะเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังกลายเป็นภาระคนอื่นจริง ๆ แล้ว แต่เหมือนโชคชะตาจะเอ็นดูเธอไม่น้อย เพราะขณะที่เจ้าขากำลังยืนอยู่นั้นเองดวงตากลมของเธอก็ปะทะเข้ากับร่างสูงที่คุ้นเคยของพายุ ที่กำลังเดินมาทางนี้พอดี
พายุหันมาสบตาเธอครู่หนึ่งขณะที่เขากำลังจะเดินผ่านเธอไปยังรถของตัวเอง
"เอ่อ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เจ้าขาเจอคนที่จะกลับด้วยแล้วค่ะ…"
"…พี่แทนกับพี่หลิงกลับกันดี ๆ นะคะ สวัสดีค่ะ" เจ้าขายกยิ้มบาง ๆ ให้กับคนทั้งสอง ว่าจบเธอก็เอาตัวเองออกมาในทันทีโดยไม่เว้นช่วงให้แทนใจได้เอ่ยรั้งใด ๆ
ตึกตึก
เสียงรองเท้าส้นสูงของเจ้าขาดังขึ้นด้านหลัง ทำให้พายุที่กำลังสาวเท้าเดินอยู่ชะลอเท้าเมื่อได้ยินเสียงนั้น เขายิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะหันไปมอง
"พี่พายุ กำลังจะกลับเหรอคะ"
"…" พายุไม่ได้ตอบคำถามใด ๆ เขาเพียงใช้สายตาคมของตัวเองจ้องมองใบหน้าหวานของคนตรงหน้านิ่ง เหมือนรู้ว่าเธอจะพูดอะไรต่อ
"กลับด้วยกันได้ไหมคะ"
"รู้ไหม ว่าชวนฉันกลับด้วยแบบนี้หมายถึงอะไร?"
"คะ?"
"ถาม"
"รู้ค่ะ ก็กลับด้วยกันเฉย ๆ ไงคะ"
"ตลกเหรอ? ชวนกลับด้วยกันหลังร้านเหล้าปิด มันหมายถึงชวนไปต่อ…ที่ห้อง"
"รู้แบบนี้แล้วยังอยากชวนฉันกลับด้วยอยู่ไหม?" พายุเลื่อนสายตาไปมองด้านหลังของเจ้าขาก็เห็นว่ามีผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนจ้องเจ้าขาด้วยสายตาที่เต็มด้วยความแปลกใจ เขาพอมองออกว่าเธอกับเขาคงรู้จักกัน…แต่นั่นไม่สำคัญ เพราะสิ่งที่สำคัญคือเหยื่อหอมหวานตรงหน้าเขาต่างหาก
"เอาไง รีบตัดสินใจก่อนที่ฉันจะไม่รอ" พายุถามเจ้าขาก็หันไปมองตามสายตาของพายุก็เห็นว่าแทนใจยังยืนมองเธออยู่
"แต่บอกก่อนว่าถ้าตัดสินใจขึ้นรถฉันแล้ว เปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ"
"ค่ะ ตกลงค่ะ เจ้าขาอยากกลับกับพี่ค่ะ"
- ผู้เขียน
