“ไม่ได้ครับ ผมสัญญาไว้แล้ว รับไปเถอะ” เขายัดเงินใส่มือลุงผู้ใหญ่ “ไม่งั้นผมไม่สบายใจ”
คนที่ช่วยเหลือเขา เขาตอบแทนอย่างดีเสมอ และคนที่ทำร้ายเขา เขาก็ตอบแทนอย่างสาสมเช่นกัน
ระหว่างเดินบนสะพานไม้เพื่อมาขึ้นฝั่ง เลขาก็รายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟังไปด้วย
“ผมเป็นห่วงมากเลยครับ แต่ก็แอบมีหวัง เพราะบอสดำน้ำเก่ง แต่พอรู้ว่ามีพายุเข้าก็เลย..กลัวเหมือนกัน แล้วตอนนี้บอสก็หายไปเกือบ50ชั่วโมงแล้วครับ”
นทีนิ่วหน้า เขาหายไปอยู่ไหนมาตั้ง50ชั่วโมงนะ ถ้าเขาลอยอยู่ในทะเลนานขนาดนั้น ก็น่าจะไปเฝ้ายมบาลแล้วมั้ง “กลับโรงแรมกันเถอะ ผมมีเรื่องต้องสะสางเยอะเลย”
เขาเดินนำเลขาไปขึ้นรถเก๋งที่จอดอยู่บนถนนเลียบชายหาด แต่หางตากลับเห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินสวนเขาไป โดยเธอกำลังมุ่งตรงไปยังสะพานไม้
หญิงสาวใบหน้าสวยหวาน ดวงตากลมโตสุกสกาว ผมดำขลับยาวสลวย สวมชุดเดรสผ้ามัดย้อมลายใต้ทะเลยาวถึงตาตุ่ม สวมรองเท้าผ้าใบสีขาว
