นาทีเหลือบมองบริกรสาวด้วยสายตาเข้มปนดูถูก เห็นหน้าตาสวยใสไร้เดียงสา แต่แอบแสบไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย “ไม่คิดว่ามีบริการเสริมแบบนี้ด้วย แค่เสิร์ฟอาหารอย่างเดียวคงไม่พอกินสินะ”
มุกมัจฉาหันมองนทีด้วยความอึ้ง สบสายตาดุดันอย่างไม่เกรงกลัว แม้ใจจะสั่นหวิวหวาดหวั่น
“อย่าไปว่าเด็กมันเลยว่ะ” ก้องเกียรติรีบปกปิดความชั่วร้ายของตัวเอง “ถึงเด็กมันจะยั่ว แต่ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอก แกพาคุณหวานไปก่อนเหอะ ฉันขอเคลียร์กับเด็กอีกสักแป๊บนะ เดี๋ยวตามไป”
นทีจ้องหน้ามุกมัจฉาตาเขียวปั๊ด.. “ถ้าอยากนัก ก็น่าจะพาไปทำในห้องสิวะ มาทำเลอะเทอะอะไรตรงนี้”
“ไม่ใช่นะคะ...”
“เฮ๊ย! ไม่เป็นไรหรอก แค่สนุกๆ ชั่วคราวน่ะ” พูดพลางบีบไหล่เธอแน่นเพื่อขู่ให้เธอสงบปากสงบคำ
“รีบไปเถอะค่ะ” พิชาภาส่งซิกกับก้องเกียรติ “หวานไม่อยากเห็นคนทำทะลึ่งท้ายเรืออีก คืนนี้ต้องฝันร้ายแน่เลย น่าเกลียดชะมัด”
พิชาภาดึงแขนนทีให้เดินไปพร้
