ตอนที่ 36
ตกหลุมพราง…ไปหลงรัก….กลายเป็นเหยื่อเสียเอง
หลังจากที่องค์รัชทายาทจื้อหง องค์ชายสามจื่อรุ่ยได้เดินกลับไปยังห้องพักของตน
ด้านล่างของโรงเตี๊ยมมีเสียงหัวเราะดังเอิ้กอ๊ากของสตรีนางนึงมีนามว่าหลินหลิน ดังออกมาเป็นระยะ ๆ และมีเต๋อยีนั่งร่ำสุราพร้อมกับนาง
“ซานซาน ข้าว่าพอเถิด ดึกมากแล้ว….ต้องไปนอน พรุ่งนี้เดินทางไกล”
“หือ สหายท่านเมาแล้วหรือ ”
“เจ้านั่นแหละที่เมา…ไม่ใช่ข้า”
“สหายอย่ามาพูดมั่ว ๆ พูดเช่นนี้ความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นที่เรียกว่าสหาย มันตัดขาดหนา…อึก…”
นางเริ่มพูดจาไม่รู้ความใช้มือชี้หน้าเต๋อยีอย่างเอาเรื่อง
เต๋อยีถอนหายใจออกมาเตรียมจะพยุงนางกลับที่พักแต่นางกลับปัดมือของเต๋อยีออกอย่างจ้าละหวั่น
“ท่านจะไปที่ใด กินต่อสิ…”
“ข้าจะไปนอน จะพาเจ้ากลับที่พัก ลุกเถิด”
“แต่ข้าเสียดาย…มันยังเหลืออีกตั้งสองขวด…ฮึก”
นางพูดออกมาแล้วเอื้อมมือไปหยิบขวดหล้ามากอดเอาไว้ ใช้มือข้างน
