ตอนที่ 43
เหนือกว่าความรัก…นั่นคือหน้าที่
“ซานซาน”
อยู่ดี ๆ ซีหยางก็เรียกชื่อของฉัน พร้อมกับยื่นกล่องเล็ก ๆ ขนาดเท่ากล่องแหวนกำมะหยี่
“มีอะไรหรือเจ้าคะ ท่านพี่ซีหยาง…มันคือ…”
“ข้าเองยังไม่ได้เปิดดู มีคนฝากมาให้เจ้าน่ะ เป็นบุรุษ มีเรือนผมสีน้ำตาล ใส่ชุดสีขาว แปลกตาดี…ข้าพบที่เมืองจิงโจว…เขาบอกข้าว่าเป็นสหายกับเจ้าจริงหรือไม่…”
ลักษณะที่ซีหยางพูดมา นั่นใช่หวังเย่หรือเปล่านะ ฉันชายตามองกล่องใบนั้นแล้วรีบรับมันมา เอาซ่อนไว้ในตัวของตัวเองทันที
“ใช่ เขาเป็นสหายกับข้า..แล้วท่านเห็นเขา เขาเป็นเช่นไรบ้าง..”
“ริมฝีปากซีด คล้ายกับคนบาดเจ็บหนัก” ซีหยางตอบ
ฉันตื่นตระหนก ทำไมหวังเย่ถึงบาดเจ็บได้ เกิดอะไรขึ้น จู่ ๆ ในใจกลับรู้สึกห่วงใยหวังเย่ขึ้นมา
“เขาบาดเจ็บแต่ไม่ถึงชีวิตใช่หรือไม่ แล้วเขาพูดอะไรบ้าง…ท่านได้พูดกับเขาหรือเขาฝากข้อความส่งถึงข้าหรือไม่..” สีหน้าของฉันมีความกังวลอย่างเห็นได้ชัด
