ประมูล...2
855 คำ
หนึ่งสัปดาห์ที่แล้ว.....
กรรัมภายังใช้ชีวิตนักศึกษาปีหนึ่งอย่างมีความสุข แต่วันหนึ่งเธอกลับต้องถูกเจ้าหนี้ของบิดาจับตัวมา เพื่อแลกกับการปล่อยบิดาของเธอไป แต่เธอไม่รู้เลยว่าเธอจะถูกนำตัวมาประมูลขายเยี่ยงสิ่งของเช่นนี้ แล้วพวกที่จับตัวเธอมามันยังขู่เธออีกว่า ถ้าหากเธอหนีไปมันจะฆ่าบิดาของเธอ ดังนั้นหญิงสาวจึงไม่มีทางที่จะหนีไปไหนได้เลยนอกจากยอมรับชะตากรรมที่เกิดขึ้น
ชีวิตของหญิงสาวหลังจากรับทราบเรื่องราวการเป็นหนี้ของบิดา เธอตกนรกแทบทั้งเป็น แต่เธอก็จะไม่มีวันยอมให้บิดาของเธอต้องถูกเจ้าหนี้ทรมาน ดังนั้นวันนี้เมื่อเธอเลือกที่จะปกป้องบิดาของเธอแล้ว เธอก็ต้องทำใจยอมรับกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นให้ได้
หลังจากที่หญิงสาวนิ่งคิดอยู่สักพัก สายตาของเธอก็กลับไปมองที่ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของชีวิตเธอ เธอพบว่าเขาจ้องมองที่เธออยู่ตลอดเวลา และเพียงไม่นานก็มีเจ้าหน้าที่ของผับพาหญิงสาวลงมาที่ด้านล่าง หญิงสาวจึงนั่งรอที่ด้านล่างด้วยความรู้สึกหวาดกลัว หลังจากที่นั่งอยู่สักพัก เจ้าหน้าที่คนเดิมก็กลับมาพาตัวไปส่งให้กับผู้ที่ชนะประมูล นั่นก็คือชายหนุ่มตาน้ำข้าวแต่ผมกลับดำขลับเมื่อสักครู่นี้
“คุณลูอิสครับผมนำสินค้ามาส่ง” เจ้าหน้าที่เอ่ยด้วยความนอบน้อม และคำพูดของคนพวกนี้ เอ่ยราวกับว่าเธอไม่ใช่คน แต่เป็นสิ่งของที่เขาซื้อขายกันเป็นปกติ
“ขอบใจมาก” ลูอิสกล่าวพร้อมกับส่งเช็คเงินสด พร้อมกับทิปสำหรับพนักงานที่พากรรัมภามาส่ง พนักงานรับไปแล้วตาโตด้วยความดีใจ นี่สินะคือลูอิสคนที่ใครหลายๆ คนอยากจะรับใช้ชายหนุ่ม เพราะเขาทิปแต่ละที แทบจะเท่ากับเงินเดือนที่พวกเขาทำงานกันทั้งเดือน
เมื่อพนักงานคนนั้นออกไป กรรัมภาได้แต่หายใจไม่ทั่วท้อง เธอไม่รู้เลยว่าเขาจะพาเธอไปที่แห่งใด เธอได้แต่นั่งนิ่งในขณะที่ชายหนุ่มก็มองสำรวจทั่วร่างบางด้วยความพอใจ เธอสวยแต่นัยน์ตาของเธอกลับมีแต่ความเศร้า เขาไม่รู้ว่าเหตุใดเธอจึงเลือกที่จะขายตัวให้ผับแห่งนี้ แต่ด้วยแววตาของเธอนี่เองทำให้เขาตัดสินใจประมูลเธอด้วยราคาแพงลิ่บลิ่ว
“ตามฉันมา” ลูอิสกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอันทรงอำนาจ เมื่อได้ยินเสียงอันทรงพลังของชายหนุ่ม หญิงสาวก็รีบเดินตามร่างสูงของเขาออกไปทันที ลูอิสได้แต่ชำเลืองมองร่างเล็กที่เดินตามเขามาด้วยความสนใจ
เมื่อเดินทางมาถึงรถยนต์สัญชาติยุโรปสุดหรู กรรัมภาก็ถูกสั่งให้ขึ้นไปนั่งรอบนรถ หญิงสาวได้แต่ขึ้นไปนั่งด้วยความหวาดระแวง ในขณะที่ลูอิสก็เดินตามมานั่งที่ข้างเธอ แววตาของเขาเยือกเย็นเสียจนหญิงสาวไม่กล้าขยับตัว
“ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่” เสียงของชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความเรียบเฉย
“ฉันมีความจำเป็นค่ะ” กรรัมภาเอ่ยเสียงสั่น
“ความจำเป็นอะไรของเธอ” ลูอิสหรี่ตามองหญิงสาวอีกครั้ง
“ฉันขอไม่บอกนะคะ แต่ฉันมีบางอย่างจะเสนอค่ะ” กรรัมภาเอ่ยออกมาหลังจากที่คิดขึ้นได้ในฉับพลัน
“หึ...เธอจะเสนออะไร” ลูอิสเอ่ยด้วยความขบขัน
“คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ แต่ฉันไม่นอนกับคุณได้มั้ยคะ” กรรัมภาเอ่ยพร้อมกับความหวังว่าเขาจะตอบตกลงกับเงื่อนไขอันใสซื่อของเธอ
“เธอจะบ้าไปแล้วเหรอแม่สาวน้อย ฉันซื้อเธอมาในราคาแสนแพง แต่เธอกลับไม่ให้ฉันนอนด้วย โลกใบนี้มันไม่ได้สวยขนาดนั้นหรอกนะสาวน้อย” ลูอิสกล่าวด้วยความรู้สึกสบายอารมณ์
“คุณให้ฉันทำงานใช้หนี้ก็ได้นะ ฉันทำได้หมด เมตตาฉันด้วยนะคะ” กรรัมภาเอ่ยด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวัง แม้ว่าเธอจะรู้ว่ามันแทบจะไม่มีหวังเลยก็ตาม
“ฉันไม่ชอบเห็นน้ำตาผู้หญิง หยุดอ้อนวอนฉันได้แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะส่งเธอกลับไปให้เขาประมูลอีกครั้ง แต่ฉันไม่แน่ใจนะว่าที่ผับเขาจะจัดการยังไงกับเธอ เพราะถ้าฉันคืนเธอไปที่ผับก็ต้องเสียค่าปรับให้ฉัน ลองนึกเล่นๆ ดูแล้วกันนะว่าที่นั่นเขาจะทำอะไรกับเธอ” ลูอิสเอ่ยจนหญิงสาวนึกภาพออก เธอเลือกที่จะหยุดวุ่นวายกับชายหนุ่มแล้วนั่งทำใจ เพราะการได้อยู่กับผู้ชายคนนี้ก็ยังดีกว่าการกลับไปขายตัวให้ผู้ชายอีกหลายคนที่ผับ ที่กำลังหื่นกระหายกันอย่างเต็มที่
- ผู้เขียน
