สะดุดรัก...เมียบำเรอ

คุ้มยัง?...1

เมื่อหญิงสาวได้ทราบข่าวดีว่าเธอกำลังจะได้กลับบ้าน วินาทีแรกเธอรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก แต่เมื่อผ่านไปสักพักเธอกลับรู้สึกไม่อยากจากเขาไป แต่เขากลับไม่ได้คิดอะไรกับเธอแม้แต่น้อย ดังนั้นการกลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เมืองไทยคงจะดีเสียกว่าการอยู่ที่นี่ เธอต้องทำใจลืมเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ให้ได้

“ฉันจะปล่อยเธอตามที่ฉันเคยบอกแล้วนะ” ลูอิสกล่าวอย่างรู้สึกใจหาย ไม่น่าเชื่อว่าการที่เขาได้อยู่กับเธอเพียงแค่หนึ่งสัปดาห์มันจะมีความผูกพันกันขึ้นมา จนเขาแทบจะไม่อาจทำใจปล่อยเธอกลับไปได้

“ขอบคุณนะคะที่คุณรักษาสัญญา” กรรัมภาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงอยากให้เขารั้งเธอไว้ ทั้งที่ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอมันก็แค่นายจ้างกับลูกจ้างเท่านั้น

“เธอไปเถอะ เดี๋ยวฉันให้คนไปส่งที่สนามบิน” ลูอิสจำใจเอ่ยปากไล่หญิงสาว ทั้งที่เขาไม่ต้องการให้เธอไปจากที่นี่

“โชคดีนะคะ” กรรัมภาเอ่ยพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า แต่เธอก็เลี่ยงที่จะไม่ให้ชายหนุ่มเห็น เธอได้แต่ก้มหน้าแล้วเดินออกไป ความหวังที่เขาจะรั้งเธอไว้ มันได้มอดดับลงไปจนแทบไม่เหลือแล้ว

หลังจากที่หญิงสาวออกจากห้องของชายหนุ่ม เธอก็ถูกนำตัวพาขึ้นเรือข้ามฟาก เพื่อเดินทางต่อไปยังสนามบินนานาชาติของหมู่เกาะเอวาเดรียน หญิงสาวรู้สึกว้าเหว่เป็นอย่างมาก ทั้งที่เธอควรจะดีใจกับสิ่งที่ชายหนุ่มมอบให้ นั่นก็คือเงินจำนวนมหาศาลที่จะสามารถทำให้เธอเรียนจบปริญญาตรีได้อย่างสบาย แต่เธอกลับรู้สึกว่าเธอต้องการอ้อมกอดแสนอุ่นของเจ้าของเงินมากกว่า

แต่เมื่อถึงเวลาต้องเดินทาง กรรัมภาก็ตัดใจเรื่องของชายหนุ่ม เธอทิ้งเรื่องราวทั้งหมดที่เกี่ยวกับเขา ไว้ที่หมู่เกาะเอวาเดรียนแห่งนี้ สิ้นสุดกันที ความทรงจำที่แสนหวานและแสนเจ็บปวด หญิงสาวปล่อยให้น้ำตาไหลเพื่อระบายความเสียใจ จนกระทั่งเครื่องบินลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิ เธอจึงปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ พร้อมทั้งเตรียมตัวเดินทางเพื่อกลับไปพบกับบิดา ซึ่งป่านนี้เธอไม่รู้เลยว่าบิดาของเธอจะเป็นห่วงเธอแค่ไหน