ญาดามินทร์หมุนตัวหันหลังให้ ก่อนจะสะกดเสียงให้ราบเรียบที่สุดยามที่ตอบโต้เขาออกไป
“ไม่มีเหตุผลใดที่ฉันจะต้องโกหกคุณนี่คะ”
“เธอยอมนอนกับฉันก็เพราะต้องการช่วยคู่รักของเธอ?”
“ใช่... ที่ฉันนอนกับคุณก็เพื่อเงิน มันคือเหตุผลเดียว”
มือบางยกขึ้นป้ายน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาจากตาทิ้ง จากนั้นก็หันมาเผชิญหน้ากับผู้ชายที่ขโมยแม้กระทั่งลมหายใจของหล่อนไป
“และทุกครั้งที่ฉันนอนกับคุณ... ในสมองของฉันจะมีแต่พี่หัส”
“แม้แต่กระทั่งเวลาที่เธอเรียกชื่อฉันอย่างนั้นหรือ” น้ำเสียงของเขาแหบพร่าถามเค้นถามออกมา
“ค่ะ คุณไม่เคยมีความหมายอะไรกับฉันเลย”
เหมือนถูกแผ่นฟ้าทั้งผืนถล่มใส่ร่าง เจอรัลด์ยืนนิ่งเหมือนถูกสะกด เขาจ้องมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาสับสน มึนงง ก่อนจะเปลี่ยนแปลงเป็นเดือดดาล
“ฉันจะให้เธอแก้ตัวอีกครั้ง ถอนคำพูดซะ”
ไม่ว่าจะจบวันนี้หรือพรุ่งนี้ หรืออีกหลายวันข้างหน้ามันก็ต้องจบอยู่แล้ว ยังไงซะหล่อนก็ไม่มี
