“ผมก็งงเหมือนกันครับนายหัว”
“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ตอนนี้ฉันขอจัดการถล่มมันให้ราบเป็นหน้ากลอง รอมานานแล้ว ในที่สุดก็เจอรังมันจนได้”
ภวัตปัดเรื่องไม่สบอารมณ์ออกไป ทั้งๆ ที่ในใจรุ่มร้อนเหมือนไฟเผา เขาเองอยากให้อินทราแฝงตัวเข้าไปเป็นคนของสายันต์นานแล้ว แต่ไม่คิดว่าภรรยาจะโดนจับไปแบบนี้
“นายหัวไม่โกรธอินทราแล้วใช่ไหมครับ”
“ทำไมถึงถามแบบนั้น” ภวัตหันมองลูกน้องสบตากับอีกฝ่ายนิ่ง
“เพราะยังไงผมคิดว่าอินทราไม่มีวันทรยศนายแน่นอน ยิ่งเป็นชู้กับนายหญิง ยิ่งเป็นไปไม่ได้”
“แกพูดเหมือนแกเป็นตัวมันอย่างนั้นแหละ” ภวัตดักคอ
“ความจริงมันแอบรักคุณดามาตั้งนานแล้ว ผมจึงมั่นใจว่ามันไม่มีทางเป็นชู้กับนายหญิง”
หินผาโพล่งออกไปอย่างอัดอั้น คิดว่าเป็นไงก็เป็นกัน เรื่องไม่สมควรพูดเช่นนี้คงทำให้ผู้เป็นนายโมโหอย่างแน่นอน แต่กลับผิดคาด หินผาเงยหน้ามองผู้เป็นนายอย่างเกรงๆ ภวัตเพียงแค่มีใบหน้าเรียบเฉย เหมือนไม่ได้
