เขาต้องทำอะไรสักอย่าง ด้วยความที่อยากรู้ว่าสินค้าที่สายันต์ขนผ่านที่ทางของบิดามันเป็นอะไรกันแน่ อาศัยความชำนาญพื้นที่ไวกูรณ์จึงสามารถลักลอบเข้ามาบริเวณที่สายันต์เก็บและผลิตสินค้าสำคัญได้ เมื่อก่อนเขาเคยสงสัยแต่ก็ละความสนใจไปเพราะบิดาให้เขารับผิดชอบงานมากมาย แตกต่างจากวานนท์ที่วันๆ หนึ่งไม่ค่อยได้ทำอันใด เขายังเคยคิดน้อยใจบิดา ถึงตอนนี้เขาเพิ่งรู้ว่าเหตุใดบิดาถึงไม่ใช้วานนท์ทำงานหนักๆ เหมือนเขา
สายตาคมมองร่างหญิงสาวคนหนึ่งที่ใช้ผ้าคลุมศีรษะ ก่อนจะหลบหายเข้าไปในบ้านพัก สายันต์จะวางกำลังคนของตัวเองเอาไว้ในฝั่งที่จะข้ามเขตแดนไปยังสุทธนนท์มากกว่า ส่วนทางชานนท์แทบไม่มีกำลังคนของสายันต์เลยเพราะไว้วางใจว่าทางเราจะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวาย ดังนั้นเขาจึงสามารถขึ้นมาสำรวจได้โดยง่าย
“ใครกัน”
ไวกูรณ์ขมวดคิ้วยุ่งนึกสงสัยว่าหญิงสาวคนนั้นเป็นใคร ผ้าคลุมของเธอหล่นจากศีรษะ แต่เธอรีบหยิบมาคลุมโดยเร็ว เขาเห็น
