“นี่เงินนะครับ น้องดาตามพี่มานี่นะ เดี๋ยวพี่จะพาไปขึ้นรถเมล์ เพราะถ้ารอให้คนของพี่ขับรถมารับต้องไม่ทันแน่นอน”
ไวกูรณ์จูงหญิงสาวเดินไปรอรถประจำทาง
“พี่หนึ่งคะ คือน้องดาไม่เคยขึ้นรถเมล์ค่ะ”
“อ้อ... ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่จะสั่งกระเป๋ารถเมล์เอาไว้ว่าให้ไปส่งน้องดาตรงไหน”
“แล้วชุดของน้องดาล่ะคะ” เธอถามเหมือนจะร้องไห้
“ซื้อเอาแถวห้างใกล้มหา’ลัยก็ได้ครับ มีร้านอยู่ใช่ไหม”
ไวกูรณ์ยัดเงินใส่มือหญิงสาว เขาทำท่าจะบอกกระเป๋ารถเมล์แต่รถก็เคลื่อนออกไปเพราะคนแย่งกันขึ้นรถ
“พี่หนึ่ง!”
พีรดาผวาเมื่อโดนเบียดไปข้างในรถ เธอมองรอบกายที่ผู้คนแน่นแออัดด้วยความกลัว หญิงสาวลนลานจนไม่รู้ว่าจะทำยังไง แล้วนี่เธอจะไปลงรถตรงไหน
ไวกูรณ์มองตามรถประจำทางไปอย่างตกใจ พยายามเรียกแต่รถก็เคลื่อนออกไปไม่รอเขาเลย
“โอ๊ย!”
ชายหนุ่มโดนหมัดหนักๆ ต่อยเข้าให้อย่างไม่ทันตั้งตัว
“ใครวะ”
“ไอ้สารเลว” ภวัตกระชากคอเสื้อขอ
