อรนภัสได้แต่มองคนโน้นทีคนนี้ทีเพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี จนรับประทานอาหารเสร็จสิ้น สามีจึงเข้าไปดูแลคนงาน เธอจึงต้องอยู่บ้านกับเขมจิรา แขนภาและบรรดาคนใช้ในบ้าน ส่วนน้องๆ ของเขาก็ไปเรียน คุณพีระก็พักผ่อนอยู่ในห้อง
“คุณวัตก็เป็นคนอารมณ์ร้อนแบบนี้ล่ะค่ะ คุณอรอย่าถือสาเลยนะคะ”
เขมจิราชวนอรนภัสคุยขณะที่ช่วยกันเตรียมอาหารเย็น ส่วนป้าสาแม่บ้านสูงวัยออกไปซื้อของที่ตลาด
“ค่ะ” อรนภัสรับคำเพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี
“คุณอรเพิ่งรู้จักกับคุณวัต คงยังไม่รู้นิสัยใจคอของเขามากนัก”
เขมจิราแกล้งว่า และรอฟังว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร โดยที่ไม่รู้รายละเอียดว่าอรนภัสนั้นรู้จักกับภวัตมาตั้งแต่เด็ก เพราะไม่มีใครเคยบอกเล่าให้ฟัง อรนภัสรับคำ เขมจิราจึงรุกถามต่อ
“แล้วรู้จักกันได้ยังไงล่ะคะ”
“เราสองคนเดินชนกันในห้างค่ะ” อรนภัสตอบสั้นๆ
“เหรอคะ เหมือนนิยายเลยนะคะ พบรักตอนเดินชนกัน”
เขมจิราแสร้งหัวเราะเสียงใส ดวงตาริษยา
