“อรกินก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่อุ้มลูกให้ เสร็จแล้วเดี๋ยวพี่จะได้กินบ้าง ดูสิยัยหนูกินอิ่มแล้ว แต่พ่อยัยหนูยังไม่ได้กินเลย”
อรนภัสหน้าแดงเมื่อเห็นสามีจ้องอกอวบๆ ของเธอ รู้สึกใจชื้นขึ้นมาที่เขาหายโกรธเธอแล้ว
“พี่วัตกินพร้อมกับอรเถอะค่ะ เดี๋ยวอรป้อนให้”
อรนภัสหลบสายตาคมวาวที่มองสบมาก่อนจะหยิบปลามาป้อนให้สามี ภวัตอ้าปากงับทั้งมือคนป้อนแล้วก็ปลาเนื้อหวาน
“อุ๊ย” อรนภัสร้องอุทานก่อนดึงมือออก หน้าร้อนเห่อ
“อร่อย หวาน”
“งั้นก็ต้องทานเยอะๆ นะคะ”
อรนภัสป้อนปลาให้สามีและเธอก็ทานไปพร้อมกับเขา ก่อนจะดื่มน้ำตามเมื่ออิ่มท้อง
“อากาศในป่าตอนกลางคืนหนาวมาก ดีที่มีใบสิเหรงไว้กำบัง อรอดทนอีกนิดนะ พรุ่งนี้พี่จะพาอรออกจากป่ากลับบ้านของเรา”
“ค่ะพี่วัต พี่วัตอยู่ที่ไหน อรก็จะอยู่ที่นั่นค่ะ อรขอโทษที่ทำให้พี่วัตไม่สบายใจ”
“รู้ตัวก็ดีแล้ว ตอนอรยอมทำตามแผนของแขนภา ให้พวกไอ้สายันต์จับไป พี่แทบบ้าเลยรู้ตัวไหม”
