“คุณหนูรอตรงนี้นะคะ เดี๋ยวแสงไปเอารถเข็นมารับค่ะ” แสงแก้วบอกให้สราวลีหลบอยู่หลังพุ่มไม้ก่อน
“วลีขึ้นไปกับแสงก็ได้นี่”
“ไม่ได้นะคะ เผื่อคุณมาร์ตกลับมาแล้วจะทำยังไง แล้วอีกอย่างที่นี่ไม่ใช่บ้านเรานะคะ ถ้าพวกคนใช้เห็นว่าคุณหนูเดินได้ เป็นเรื่องแน่ๆ เลยค่ะ”
สราวลีทำหน้ายู่ ก่อนจะตอบรับ “ก็ได้จ้ะ งั้นแสงรีบมานะ เดี๋ยววลีแอบอยู่ตรงนี้แหละ”
“ค่ะ รอแป๊บนะคะคุณหนู”
แสงแก้วรอจนสราวลีนั่งหลบหลังพุ่มไม้เรียบร้อยแล้วนั่นแหละ จึงหมุนตัวจะย่องเข้าไปในบ้าน แต่ก็ต้องชะงักกึก เมื่อเห็นมาร์ติเนซปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเสียก่อน
“คุณมาร์ต?!”
“กลับมาแล้วหรือ แสงแก้ว” มาร์ติเนซเอ่ยทักทาย
“เอ่อ...ค่ะ”
แสงแก้วหน้าซีดเผือด อดกังวลเกี่ยวกับสราวลีที่หลบอยู่หลังพุ่มไม้ไม่ได้
“แล้วพ่อเป็นยังไงบ้าง เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันว่างจะแวะไปเยี่ยม”
“พ่อดีขึ้นแล้วค่ะ นี่แสงก็แวะมาเอาเสื้อผ้า แล้วก็จะรีบกลับไปเฝ้าพ่อต่อน่ะค่ะ”
