“แล้วนี่แสงไปไหน ทำไมถึงปล่อยให้วลีอยู่คนเดียว”
“แสง...ไปเตรียมน้ำให้วลีอาบอยู่น่ะค่ะ”
“แล้วก็ปล่อยเมียพี่ให้อยู่คนเดียวบนรถเข็นเนี่ยนะ” เขาหงุดหงิดจนหน้าตาบูดบึ้ง “คราวหน้าพี่คงปล่อยให้วลีอยู่ตามลำพังไม่ได้แล้ว พี่ไม่อยากให้วลีเจ็บตัวแบบนี้อีก”
“เอ่อ...วลีไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะพี่มาร์ต”
“ครั้งนี้โชคดี แล้วครั้งหน้าล่ะ ถ้าเกิดล้มอีก แล้วหัวฟาด พี่ก็คงเป็นม่ายเมียตายใช่ไหม” เขาประชดประชัน จนสราวลีเริ่มรู้สึกผิดที่สร้างสถานการณ์นี้ขึ้นมา
“เอ่อ...”
“มา พี่จะอุ้มขึ้นห้อง แล้วจะตามหมอมาเช็กอาการให้ด้วย”
เขาช้อนร่างของหล่อนขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน และลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“คุณมาร์ตคะ แล้ว...เรื่องที่จะออกไปกับรวีล่ะคะ” รวีบงกชท้วง
มาร์ติเนซหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับรวีบงกช ก่อนจะรีบขอโทษขอโพย
“ผมคงออกไปไหนกับคุณไม่ได้แล้วครับ ต้องขอโทษนะครับ เมียผมประสบอุบัติเหตุ”
“แต่ว่า...”
“ผมเป็นห่วงเธอน
