“ผมหวังว่าคงจะไม่ใช่ฝีมือพี่รวีน่ะครับ”
เมื่อเดินออกมาถึงที่รถแล้ว แทนไทก็อดที่จะเอ่ยถามพี่สาวอย่างสงสัยไม่ได้
“นี่อย่ามากล่าวหาพี่นะแทน”
“แต่ผมเห็นพี่รวียืนคุยอยู่กับคุณสราวลีก่อนที่เธอจะพลัดตกน้ำนะครับ”
“อ้าว แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ ในเมื่อพี่แค่คุย ไม่ได้ไปผลักแม่นั่นตกน้ำสักหน่อย และอีกอย่าง แม่นั่นก็ขาดี ไม่ได้เดี้ยงอย่างที่แกล้งทำ ตกน้ำก็ไม่ตายหรอก”
แต่หล่อนแปลกใจว่าทำไมสราวลีไม่ยอมว่ายน้ำเอาชีวิตรอด ทำไมถึงต้องยอมให้ตัวเองจมน้ำแบบนั้น
“แต่พี่รวีก็เห็นนี่ครับว่าคุณสราวลีเกือบจะจมน้ำตายอยู่แล้ว”
“นี่แกเห็นมันดีกว่าพี่หรือไง ถึงต้องมาด่ามาว่าพี่สาวตัวเองแบบนี้น่ะ”
คำตัดพ้อของรวีบงกชทำให้แทนไทได้สติ “ผมขอโทษครับ ผมก็แค่สงสัย...”
“นี่ในสายตาของนาย พี่มันเลวขนาดนั้นเชียวเหรอ”
“เปล่าครับพี่รวี ผม...”
“นายกลับบ้านไปเถอะ พี่ก็จะกลับแล้ว”
รวีบงกชตีหน้าเครียดใส่ ก่อนจะรีบเดินไปขึ
