รวีบงกชเห็นมาร์ติเนซเดินเข้ามาในมหาวิทยาลัยก็รีบวิ่งไปดักหน้า และฉีกยิ้มกว้าง
“สวัสดีค่ะคุณมาร์ต”
“สวัสดีครับคุณรวี มาทำงานแต่เช้าเลยนะครับ” ชายหนุ่มทักทายตามมารยาท
“วันนี้เป็นวันแรกเลยค่ะที่มาก่อนคุณมาร์ต”
หล่อนรีบเดินข้างๆ มาร์ติเนซขึ้นมาบนตัวตึก
“เอ่อ...คุณสราวลีเป็นยังไงบ้างคะ แล้วเธอบอกไหมว่าตกน้ำไปได้ยังไง”
มาร์ติเนซส่ายหน้าน้อยๆ “วลีบอกตกไปเองครับ”
“เหรอคะ”
รวีบงกชลอบเป่าปากอย่างโล่งอก
“ครับ” มาร์ติเนซยิ้มตอบ “ผมขอตัวก่อนนะครับ”
“เอ่อ เดี๋ยวก่อนสิคะ”
รวีบงกชรีบเดินไปขวางหน้าเอาไว้
มาร์ติเนซหรี่ตาแคบมองสตรีตรงหน้าด้วยสายตาเบื่อหน่ายที่แทบเก็บไม่มิด
“มีอะไรกับผมหรือครับ”
“รวี...เอ่อ...รวีไม่รู้จะเริ่มยังไงน่ะค่ะ”
“งั้นผมขอตัวไปห้องทำงานก่อนนะครับ”
“เดี๋ยวสิคะ”
หล่อนคว้าแขนกำยำเอาไว้ ก่อนจะรีบปล่อยเมื่อเขามองมาด้วยสายตาเย็นชา
“คือรวี...มีบางเรื่องที่ไม่รู้ว่าจะบ
