นั่นไง ถ้าสราวลีเดินได้แล้วคงไม่ขยันทำกายภาพแบบนี้หรอก เขาไม่ควรสงสัยหล่อน แต่กระนั้นเขาก็ไม่อยากเก็บความแคลงใจเอาไว้แบบนี้ ยังไงเขาก็ต้องพิสูจน์
“แต่แสงอยู่ด้วยตลอดเวลานะคะ คุณมาร์ตไม่ต้องกังวลค่ะ”
“ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลย” เขาพยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด “แสงแก้วเคยสงสัยไหมว่าทำไมคุณหนูของเธอถึงยังเดินไม่ได้น่ะ ทั้งๆ ตอนที่อยู่อิตาลีก็ทำกายภาพเยอะมาก”
“เอ่อ...” แสงแก้วอึกอัก
“เธอมีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่า”
“ไม่...ไม่มีหรอกค่ะคุณมาร์ต...คุณหนูน่ะดื้อค่ะ นักกายภาพมานั่งๆ นอนๆ ที่บ้าน แต่ไม่มีใครทำให้คุณหนูยอมทำกายภาพได้สักคนค่ะ ไม่เชื่อ...ถามคุณท่านได้เลยค่ะ”
แสงแก้วแก้ตัวให้สราวลีเสร็จก็ลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก “เอ่อ ว่าแต่คุณมาร์ตโทรมามีอะไรเหรอคะ”
“ฉันมีประชุมที่ต่างจังหวัดน่ะ คงไม่กลับบ้านสองสามวัน ฝากบอกวลีว่าไม่ต้องรอนะ”
“โห ไปหลายวันเลยนะคะ”
“ถ้างานเสร็จก็จะรีบกลับมาก่อนน
