มาร์ติเนซนั่งหน้าเครียดอยู่หลังพวงมาลัยรถ เขาจอดรถอยู่นอกรั้วบ้าน ตั้งใจว่าจะรอให้ดึกอีกสักหน่อยค่อยขับเข้าไปในบ้าน และขึ้นไปยังห้องนอนเพื่อพิสูจน์ความจริง
มันไม่น่าจะมีอะไรผิดพลาด สราวลีคงไม่ได้โกหกอะไรเขาหรอก สิ่งที่ได้ยินมามันก็แค่คำพูดลอยๆ คำสันนิษฐานไร้สาระของรวีบงกชที่อาจจะคลาดเคลื่อน
แม้จะพยายามมองในแง่ดี แต่ทำไมนะ ทำไมเขาจะต้องรู้สึกหวั่นไหวในอกด้วย
ถ้าสิ่งที่รวีบงกชพูดมันคือเรื่องจริงล่ะ เขาจะทำยังไง จะทำยังไงกับ สราวลีดี
ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาแรงๆ ใบหน้าหล่อจัดเคร่งเครียดทรมาน นิ้วมือจิกลงบนพวงมาลัยรถสุดแรง
“พี่ไม่เชื่อหรอกว่าวลีจะโกหกพี่”
ในที่สุดเขาก็เคลื่อนรถกลับเข้ามาจอดที่ลานจอดรถ และเดินเข้าไปในบ้าน เจอลัลดากำลังปิดบ้านอยู่
“คุณมาร์ตไปต่างจังหวัดไม่ใช่เหรอคะ”
“ฉันจำวันผิดน่ะ” มาร์ติเนซฝืนยิ้มให้กับลัลดา “ปิดบ้านเสร็จแล้วก็ไปนอนเถอะ ฉันจะขึ้นนอนแล้ว”
“เอ่อ ค่ะ...”
ม
