“วลี...พี่ขอโทษ...”
เขาก้มลงจูบซับน้ำตาให้กับสาวสวยแผ่วเบา ในขณะที่หล่อนดันร่างของเขาสุดแรง
“วลี...เจ็บ...”
“พี่รู้...พี่ขอโทษ...ที่ไม่ระวัง” เขารู้สึกผิดจริงๆ “วลีสวย...น่ากินมาก จนพี่ลืมคิดไปว่าวลียังไม่เคย...พี่ขอโทษ ทูนหัว...” เขาพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานของภรรยา
“พี่จะหยุด...จนกว่าวลีจะหายเจ็บ”
หล่อนเมินหน้าหนี ร่างกายที่ถูกบีบบังคับให้เบ่งขยายรับความเหยียดยาวใหญ่โตเกินมนุษย์ของมาร์ติเนซยังคงร้องครางด้วยความเจ็บระบม
“วลี...คงไม่หายเจ็บ...พี่มาร์ตปล่อยวลีนะคะ” หล่อนวิงวอน แต่เขาส่ายหน้าน้อยๆ
“พี่อาจจะขาดใจตายได้ หากไม่ทำให้เสร็จในตัวของวลี”
“พี่มาร์ตใจร้าย...นี่วลีกำลังเจ็บอยู่นะคะ”
เขาระบายยิ้มบางๆ กัดฟันต่อสู้กับความเสียวซ่านที่เกิดจากการโอบรัดของกล้ามเนื้อสาวเอาไว้สุดกำลัง
“เดี๋ยวก็หายเจ็บ...เชื่อพี่สิ”
“ไม่มีทางหรอกค่ะ”
เขาอมยิ้ม ก้มลงจูบปากอิ่มอีกครั้ง สอดใส่ลิ้นสากเข้าไ
