มาร์ติเนซไม่เคยต้องประสบกับปัญหาการควบคุมอารมณ์ของตัวเองมาก่อนเลย แต่ตอนนี้เขากำลังเป็นบ้า กำลังเข้าตาจน ไม่สามารถจัดการกับโทสะและความไม่พอใจของตัวเองได้
“พูดอีกครั้งซิ ลัลดา”
“เอ่อ...คุณวลีขนข้าวขนของออกไปจากที่นี่แล้วค่ะ”
ชายหนุ่มค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมา เพื่อควบคุมโทสะของตัวเองเอาไว้อย่างยิ่งยวด
“ไปที่ไหน และไปกับใคร”
“ลัล...ได้ยินมาว่ากลับไปที่บ้านค่ะ แล้วก็ไปกับแสงแก้วค่ะ”
ให้ตายเถอะ เขาถึงขั้นโดดงานกลับมาหาหล่อน หวังว่าจะได้เจอหน้า จะได้จูบ จะได้กอด และทำอย่างเมื่อคืนให้คลายความคิดถึง แต่ดูหล่อนทำสิ เขาชะเง้อจนคอแทบเคล็ดแต่ก็ไม่มีวี่แววของหล่อน ก็จะมีได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อหล่อนหอบผ้าหอบผ่อนหนีไปแล้ว
“ระยำ!”
ลัลดาสะดุ้งตกใจหน้าซีดเผือด มาร์ติเนซเห็นเข้าก็รีบบอกว่าไม่ใช่หล่อน แต่กระนั้นสีหน้าของเขาก็ยังเคร่งเครียดพร้อมออกศึกเช่นเดิม
“ฉันไม่ได้ว่าเธอ มีอะไรก็ไปทำเถอะ”
“เอ่อ...ลั
