“นี่แกรู้หรือยัง เรื่องของนังสราวลีน่ะ”
หลังจากเลิกงานแล้ว รวีบงกชก็รีบแวะมาหาน้องชายที่บ้านด้วยความร้อนอกร้อนใจ
“เรื่องอะไรหรือครับ”
แทนไทที่นั่งนิ่งเงียบอยู่ เอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าปราศจากความรู้สึกใดๆ
“ก็เรื่องที่คุณมาร์ตรู้ว่านังสราวลีมันเดินได้แล้วยังไงล่ะ”
สีหน้าเรียบเฉยของแทนไทเปลี่ยนเป็นตกใจทันที
“พี่รวีว่าอะไรนะครับ”
“คุณมาร์ตรู้แล้วว่าแม่คนดีของแกเดินได้”
แทนไทลุกพรวดขึ้นทันที อดรู้สึกเป็นห่วงสราวลีไม่ได้ เพราะอย่างนี้ใช่ไหม หญิงสาวถึงโทรมาบอกว่าวันนี้ไม่สะดวกให้เขาเข้าไปทำกายภาพที่บ้าน
“แล้วคุณสราวลีเป็นยังไงบ้างครับ”
“แหม แกไม่ต้องมาทำเป็นห่วงมันออกหน้าออกตาเลยนะ”
รวีบงกชพูดขึ้นอย่างหมั่นไส้
“มันจะเป็นอะไรไปได้ล่ะ มันก็สบายดีน่ะสิ แถมคุณมาร์ตยังรักยังหลงมันมากขึ้นอีกด้วย”
แทนไทเป่าปากอย่างโล่งอกเมื่อรู้ว่าสราวลีปลอดภัย ก่อนจะถามต่อด้วยความสงสัย
“พี่รวีพูดแบบนี
