ตอนที่ 17.แค่ห่วงใยไม่ใช่รัก(ใช่ไหม)/4

1286 คำ

“ฉะ ฉันเตรียมน้ำให้แล้ว ไปอาบสิคะ” ไลลาแก้มแดงจัดขึ้นมา สายตามองไปทางอื่นที่ไม่ใช่ร่างล่ำสันบึกบึนเต็มไปด้วยรอยสักของอีกฝ่าย หัวใจเต้นรัวแรงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ยอมรับว่าเขาหุ่นดี กล้ามของเขาก็สวย แต่ให้มองแบบเต็มๆ ตาเธอก็คงจะหัวใจวายตายเสียก่อนด้วยความตื่นเต้น “ฉันเจ็บแผล ช่วยอาบให้หน่อยสิ” เขาบอกด้วยน้ำเสียงปกติ มองเธออย่างขอร้อง มือข้างหนึ่งลูบแผลที่ศีรษะทำหน้าเหมือนเจ็บจริงๆ “ดะ ได้ค่ะ ลงไปในอ่างก่อนสิคะ ระวังอย่าให้น้ำกระเด็น” ไลลาสูดลมหายใจแรงๆ จำใจต้องรับบทคนรับใช้ส่วนตัวอีกตำแหน่ง ใครให้เขามีแผลสดถ้าน้ำเข้าแผลอาจจะอักเสบ ในยามนี้มีเธอกับเขาสองคน เกิดเขาป่วยหนักขึ้นมา เธอคงไม่มีปัญญารักษา กลั้นใจช่วยเขาอาบน้ำให้เสร็จคงไม่เป็นไร หญิงสาวหยิบครีมอาบน้ำมาเทใส่ฟองน้ำ ขยำจนเกิดฟอง ถูบนเนื้อตัวท่อนบนของเขาไปมา อีกฝ่ายเอนหลังหลับตาพริ้ม ครางเบาๆในคออย่างพอใจ “ก็ไม่ยากนี่นา เหม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม