“ขอโทษ อย่าโกรธฉันเลยนะ” ดินแดนกะพริบตาปริบๆ อ้อนวิกกี้
“เอาขาซ้ายนายรับน้ำหนัก แล้วพยุงตัวขึ้น” วิกกี้สั่งเขาเสียงเข้ม ไม่ได้สนใจคำพูดอ้อนวอนของเขาก่อนหน้า
“โอเคๆ มาให้กอดหน่อยเร็ว”
“กอดบ้าอะไร”
“พูดผิดๆ มาช่วยพยุงหน่อย” ดินแดนรีบเปลี่ยนคำพูดทันที ก่อนที่วิกกี้จะโมโหขึ้นมาอีก
วิกกี้เบะปากใส่เขา จับแขนแกร่งด้านขวามาพาดไว้บนบ่าตามเดิม มุดตัวไปอยู่ใต้รักแร้ จากนั้นก็ช่วยพยุงดินแดนไปนั่งบนที่นอน โดยที่เขาเอาหลังพิงไปที่หัวเตียง
“ขอบคุณครับ” ดินแดนหอมแก้มนุ่มหนึ่งฟอดขอบคุณคนดูแลส่วนตัว แต่ทว่า...เพียะ! แลกกับการโดนตบปากหนึ่งที
“โอ๊ย!”
“ปากเร็วนักนะ เดี๋ยวจะตบให้ปากบวม”
“ไม่ทำร้ายคนป่วยสิกี้”
“คนป่วยแบบนายเหมือนงูพิษที่ต้องตีให้ตาย” วิกกี้มองแรงใส่คนที่อ้างว่าป่วย แต่ทว่าฤทธิ์เยอะที่จะจ้องเอาเปรียบเธอ
"ฉันรีดพิษสยบแค่เธอคนเดียวแล้ว"
“ไร้สาระ ถอดเสื้อเลย” วิกกี้สั่งดินแดน
“ถอดให้
