วันต่อมา...
14.00 น.
ปากเล็กร้องซี้ดเบาๆ ทั้งที่ยังหลับตา วิกกี้ไม่รู้ว่าเขาหยุดทำเรื่องอย่างว่าไปตอนไหน แต่ที่แน่ๆ คือเธอหลับไปทั้งที่เขายังไม่เสร็จ
“ตื่นแล้วก็รีบลุกกินยา” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นภายในห้อง ทำให้ร่างบางลืมตาตื่นกะพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงที่เล็ดลอดผ่านเข้ามาในห้อง
วิกกี้หันหน้าไปตามทิศทางของเสียง มองคนตัวสูงที่นุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันไว้ที่เอวสอบอย่างหมิ่นเหม่ ยืนสูบบุหรี่พ่นควันสีเทาออกจากปากหยักตรงประตูบานเลื่อนทางเชื่อมไปทางสระน้ำ พอวิกกี้เห็นเขาสูบบุหรี่หนักขนาดนี้ เธออยากจะแช่งชะมัด แต่ก็เอาเถอะ เดี๋ยวเขาจะตามจองเวรเธอไปถึงชาติหน้าอีก ขอเจอผู้ชายแสนร้ายแค่ชาตินี้ก็พอ
“โอ๊ย~ เจ็บ” วิกกี้นิ่วหน้าเหยเก เขาจัดหนักจนเธอปวดร้าวระบมเจ็บจี๊ดแปลบๆ ที่ส่วนนั้น เพียงแค่ขยับพลิกหยัดตัวนั่งพิงที่หัวเพียง
“หึ” เขาแสยะยิ้มหัวเราะในลำคอ ก่อนจะพยักพเยิดหน้าไปที่โ
