6.40 น. บ้านพักตากอากาศ
ร่างบางในชุดนอนพลิ้วบางสีขาวสวย นอนหลับใหลอยู่ในห้วงนิทราขยับตัวตื่นในรุ่งเช้า แสงแดดสีทองเริ่มส่องเข้ามาภายในห้องทำให้เกิดความสว่างไสวมากขึ้น ดวงตาเรียวเล็กเริ่มหยีปรับเข้าหาแสง ไม่อยากตื่นขึ้นมาเลยจริงๆ แต่ก็จำต้องลืมตาเพื่อค้นหาว่าตนเองมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ก็เมื่อคืนโดนภัควัตลากออกมาจากบ้านแล้วตอนอยู่บนรถริตาเถียงกับเขาจนเหนื่อย แล้วริตาก็หลับในช่วงท้ายๆ เลยไม่เห็นว่าเขาจะพาไปไหน รู้เพียงแค่ว่าเขาขับรถมุ่งหน้ามาทางสายใต้ อาจจะเป็นรีสอร์ตที่เกาะ แต่ก็ไม่น่าจะใช่หรอกห้องนี้ริตาไม่เคยเห็น
“สายแล้วนะ นี่เธอจะนอนไปถึงไหน” ภัควัตที่นอนมองคนหลับมานานกระชากผ้าห่มผืนบางออก
“ที่นี่ที่ไหนเหรอคะ” คนเพิ่งตื่นลุกมาถามงงๆ ยังไม่ชินกับมาดร้ายๆ ของเขาเท่าไหร่
“ไม่จำเป็นที่เธอต้องรู้ รู้แค่ว่าตอนนี้ฉันหิวก็พอ” เขาว่า แต่สายตาที่มองมาไม่ได้บอกว่าหิวข้าวเลยแม้แต่น
