วันนั้นที่ว่าคือวันที่ริตากลัวที่สุด แค่คิดก็ยังเสียใจแล้ว แต่ถ้าหากให้คิดอีกแง่มุมหนึ่ง ถ้าหากว่าริตาตัดสินใจที่จะไม่เป็นของเขาอีกต่อไป เลือกที่จะตัดใจหนีจากเขาไปตอนนี้ ริตาเองก็คงอยู่ไม่ได้เองเช่นกัน ดูแค่ว่าหนีไปบ้านสวนแค่ไม่กี่วัน หัวใจก็เรียกร้องหาเขาใจจะขาด ทั้งๆ ที่อีกใจหนึ่งพยายามคิดว่าเขาร้ายเขาไม่ดีเกลียดเขา แต่อีกใจหนึ่งกับทรยศ ร่ำร้องเรียกหาอ้อมกอดอุ่นที่คุ้นเคยอยู่ตลอดเวลา แล้วริตาจะทำอย่างไรดี ศรัญย์ชยาก็ไม่ได้อยู่ให้ปรึกษา จะโทรหาแต่ละที ริตาก็แสนจะเกรงใจหากเพื่อนรักกำลังสวีทอยู่กับสามีอยู่ได้ฟังเรื่องรักที่หาทางออกไม่ได้ของริตาก็คงเป็นกังวลไปด้วย โอย แล้วจะหาทางออกยังไงให้กับชีวิตเนี่ย
“ริตา เป็นอะไรรึเปล่า” เสียงทุ้มๆ ร้องเรียกมาจากข้างนอกทำให้ริตารีบเปิดประตูห้องน้ำออกมา หลังจากที่ยืนกลุ้มใจอยู่เป็นนานสองนาน
“เอ่อ เปล่าค่ะ คุณวัตมีอะไรรึเปล่าคะ” ริตาถาม
“ไม่หรอก เห็นเธ
