“นี่ยิ้มๆ หน่อยสิ เดี๋ยวเขาก็ว่าฉันบังคับเธอมาหมั้นหรอก”ภัควัตดุคู่หมั้นสาวเบาๆ หลังจากที่มีโอกาสอยู่คุยกันตามลำพังหลังจากเริ่มพิธีหมั้นไปและทั้งสองเตรียมแถลงข่าวกับการหมั้นอย่างกะทันหัน นึกเสียดายที่ใบหน้าที่ตกแต่งมาอย่างงดงาม เรียบเฉยราวกับวันนี้ไม่ใช่วันมงคลของตัวเองเลย
“ก็คุณบังคับจริงๆ นี่คะ” ริตาตอบอย่างไม่ใส่ใจ ปรายตามองแหวนเพชรอย่างสนใจ ตัวเรือนทองคำขาวยอดเพชรสีขาวเม็ดโตพร้อมรอบด้วยเพชรสีชมพูเม็ดเล็กๆ สวยงามแต่ราคาคงจะแพงมาก และริตาคงไม่กล้าใส่ไปไหนมาไหนเป็นแน่ งานเสร็จคงต้องถอดคืนให้คุณหญิง แม้ว่าจะชื่นชมแหวนสักเท่าไหร่ก็ตาม
“ชอบแหวนมั๊ย” อยู่ดีๆ เขาก็เปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นริตามองแหวนอย่างพึงพอใจ แหวนวงนี้เขาเป็นคนออกแบบเอง หลังจากต้องมานอนแหง็กไม่ได้ทำอะไรที่โรงพยาบาล ใช้เวลาทำตอนที่ริตาหลับในช่วงกลางคืน เขาต้องตื่นเพราะช่วงกลางวันก็นอนว่างๆ ไม่มีอะไรทำเขาก็ออกแบบแหว
