บทส่งท้าย
ประตูห้องนอนถูกเปิดกว้าง แม้จะไม่มีเสียงดังใดๆ เลย แต่คนที่อยู่ในห้องทันเห็น เพราะหันหน้าเข้าหาประตูพอดี พอเห็นโฉมหน้าคนที่เข้ามาในห้องโดยไม่เคาะประตูเสียก่อน จึงทำให้ ร่างบางที่นั่งพับผ้าผืนเล็กผืนน้อยอยู่บนเตียง ได้แต่สั่นหัว อย่างอิดหนาระอาใจ เธอคิดถูกแล้วกระมังที่เชื่อว่าเขาไม่ได้ปรับเปลี่ยนตัวเองไปในทางที่ดีขึ้นเลย เขาก็คือเขาที่ยังเอาแต่ใจและตามใจตัวเองอยู่วันยังค่ำนั่นเอง หล่อนยังเชื่อว่าความเจ้าเล่ห์ของภัควัตยังไม่เสื่อมถอย ไหนจะมีแม่และเพื่อนสนิท อย่างศรัญย์ชัยคอยเกื้อหนุนอีก หล่อนแทบจะสู้รบปรบมือไม่ไหวเลยทีเดียว ขนาดกำหนดแต่งงานหลังหมั้นสามเดือนเขายังเปลี่ยนมาเป็นสองอาทิตย์ นี่ถ้าริตาไม่เห็นด้วยว่าควรแต่งงานกันเร็วๆ ดีกว่าจะปล่อยเวลาไปเปล่าๆ แล้วหล่อนคงไม่ยอมเออออตามเขาไปหรอก แม้ว่าเขาจะแกล้งงอนชักดิ้นชักงอที่หล่อนออก
