มาลีญา3
1086 คำ
2 ลอง
“สนุกไหมคะงานปัจฉิมนิเทศ” ป้าเฟื่องในวัยหกสิบเอ็ดปีโอบเอาร่างของคนที่กอดตัวเองไว้แน่นทันทีเมื่อเข้ามานั่งในรถ มาลีญาส่ายหน้ากับอกอุ่น เพราะไม่มีเพื่อน ไม่มีใครคบ เด็กสาวเลยไม่เคยรู้สึกสนุกกับกิจกรรมใดๆของโรงเรียน วันนี้เธอเรียนจบชั้นมอหกแล้ว ต่อไปก็ไม่ต้องมาโรงเรียนแล้ว และก็ไม่รู้ว่านายจะให้เธอเรียนต่อที่ไหนด้วย เด็กสาวได้แต่รอให้เขาสั่งและชี้เป็นชี้ตายกับชีวิต
“ไม่สนุกเลยค่ะ เรารีบกลับบ้านกันเถอะค่ะป้าเฟื่อง วันนี้คุณกัลยาจะสอนมวยให้หนูด้วย”
กัลยาซึ่งเป็นคนดูแลและติดตามเด็กสาวมาเกือบสิบเอ็ดปียิ้มในหน้า เอี้ยวตัวกลับมามองเด็กสาวที่ยังคงซบหน้ากับอกป้าเฟื่อง แต่สายตาชำเลืองมองเธอมาด้วยแววตาเป็นประกาย
“รอให้อายุครบสิบแปดปีก่อนค่ะ”
“อีกสามวันเอง” เด็กสาวกระเง้ากระงอด
“ก็ต้องรอค่ะ” กัลยาพูดจบก็หันไปนั่งตัวตรงมองไปข้างหน้าด้วยท่าทางสงบเหมือนทุกครั้ง
“คุณกัลยาใจร้ายเนอะป้าเฟื่อง” เด็กสาวกระซิบกระซาบกับผู้สูงวัย ป้าเฟื่องหัวเราะเบาๆในลำคอไม่พูดอะไรต่อ มือเหี่ยวย่นลูบหลังเด็กสาวที่รักและเอ็นดูเหมือนลูกหลานเบาๆ อีกสามวันมาลีญาคนนี้ก็จะอายุครบสิบแปดปีแล้ว
“นายไม่อยู่บ้านหรือคะป้าเฟื่อง”
“ไม่อยู่ค่ะ วันนี้นายไปงานเลี้ยงในเมือง กลับดึกๆโน่นแหละค่ะ”
“ว้า! หนูอุตส่าห์จะเอาใบประกาศให้นายดูเสียหน่อย จะบอกนายว่าหนูเรียนจบแล้ว” เด็กสาวถอนหายใจเซ็งๆ ถึงแม้ว่าจะเกรงและกลัวนายมาก แต่เขาคือผู้มีพระคุณส่งเสียให้เธอเรียนจนจบมอหก บางทีเธออาจจะขอร้องให้เขาส่งเธอเรียนต่อระดับมหาวิทยาลัยด้วย
“พรุ่งนี้ค่อยบอกนายนะคะ”
“คงต้องเป็นอย่างนั้นแหละค่ะ” มาลีญายิ้มเศร้า แล้วเดินขึ้นบันไดตรงไปยังห้องตัวเอง เธออยากแช่ตัวในน้ำอุ่นให้ผ่อนคลายซะหน่อย เพราะวันนี้เธอเมื่อยมาก
ร่างงามอวบอิ่มห่อตัวด้วยผ้าขนหนูสีขาวไว้อย่างหมิ่นเหม่ ก่อนก้าวออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับฮัมเพลงเบาๆ มาลีญานั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เด็กสาวหยิบไดร์มาเป่าผมยาวจนกระทั่งมันแห้ง ซึ่งใช้เวลาค่อนข้างมากเลยทีเดียว
ดวงตาคู่งามปรายตามองนาฬิกาที่ผนังห้อง มันบอกเวลาสี่ทุ่มกับอีกสิบนาที เด็กสาวลุกขึ้นยืนบิดตัวด้วยความเมื่อยขบจากการนั่งเป่าผมนานๆ ปกติแล้วเธอจะวานป้าเฟื่องให้ทำให้ แต่วันนี้เธอแช่ตัวในอ่างอาบน้ำค่อนข้างนาน และเป็นเวลาดึกมากแล้ว จึงไม่อยากรบกวนผู้สูงวัย
มาลีสวมชุดนอนกระโปรงบางเบา เด็กสาวปิดไฟทุกดวงแล้วคลานขึ้นเตียง หากแต่พอกำลังจะเอนกายลงนอนกลับได้ยินเสียงประหลาดดังขึ้น เธอจึงเลิกคิ้วเรียวด้วยความสงสัยระคนแปลกใจ เด็กสาวเหลียวซ้ายขวาหาที่มาของเสียง
“ซี้ด! อ๊า! นายขา...แรงอีกค่ะ อ๊ะๆๆ โอ้ววว”
เสียงกระเส่ารัญจวนใจนั่น ทำให้มาลีญาชาวาบไปทั้งตัว เด็กสาวหันไปมองทางประตูบานใหญ่ที่ไม่เคยถูกเปิดเลยสักครั้ง แต่บัดนี้เธอเห็นแสงสว่างเล็ดลอดเข้ามาในห้องเธอผ่านรอยแง้มของประตู
“นายขา โอ้ววว กรี๊ด!!!” เสียงหวีดร้องด้วยความสุขสมของผู้หญิงที่พร่ำเรียกนายขาอยู่ทำให้มาลีญาตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียง เท้าบางเดินไปหยุดอยู่ตรงประตู เด็กสาวสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เพื่อรวบรวมกำลังใจให้มากพอที่จะมองผ่านรอยแง้มของประตู
“อ๊าย! นายขา ปราณีเตือนเถอะค่ะ เตือนเสียวจะตายอยู่แล้วนายขา อ๊ายยย...ฮือๆ กรี๊ดๆๆ”
เสียงอ้อนวอนของผู้หญิงที่อยู่ในห้องนายทำให้มาลีญาตัดสินใจแนบใบหน้าตรงรอยแง้ม ดวงตากลมโตเบิกกว้างทันทีเมื่อเห็นภาพที่อยู่บนเตียงหลังใหญ่ของนายเต็มตา
ร่างสูงใหญ่และกำยำบึกบึนของนายคร่อมอยู่บนร่างหญิงสาวคนหนึ่ง และนายกำลังโยกขย่มอยู่บนร่างอวบอิ่มเย้ายวนอย่างรุนแรง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง ผิวกายสีแทนของนายอาบด้วยเหงื่อเป็นมันวาววับ หญิงสาวผิวขาดจัดตัดกับสีผิวของนายโดยสิ้นเชิงนอนแผ่อ้าอยู่ใต้ร่างใหญ่ เธอกำลังดีดดิ้นกระเสือกกระสนหนีพร้อมทั้งกรีดร้องเสียงหลง มาลีญาเดาไม่ออกว่าเสียงที่ร้องออกมานั้น เพราะเธอเจ็บปวดหรือสุขสมกันแน่
“หุบปาก!” มาลีญาสะดุ้งโหยงเมื่อนายตวาดเสียงดังทรงอำนาจ ถึงแม้เสียงนั้นจะสั่งคนใต้ร่างของนายไม่เกี่ยวข้องกับเธอ แต่มาลีญากลับรู้สึกว่านายตวาดเธอด้วย
ผู้หญิงคนนั้นไม่อ้อนวอนอะไรนายอีกแล้ว เธอเอาแต่ร้องครวญคราง สลับกับกรีดร้องพร้อมกับเกร็งร่างแอ่นโค้งเป็นระยะ แต่นายก็ยังคงโยกขย่มอย่างรุนแรงราวกับไม่เหน็ดเหนื่อย มาลีญามองนิ่งด้วยความอยากรู้อยากเห็นในวัยสาว กระทั่งสายตาเลื่อนมาจับจ้องอยู่ตรงความยาวใหญ่สีคล้ำเข้มของนายที่เลื่อนเข้าออกในร่างกายของหญิงสาว เด็กสาวกลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่ หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว ความรู้สึกบางอย่างตีตื้นขึ้นมา มันทำให้เธอวูบวาบไปทั้งร่าง กลางกายสาวบีบรัดตอดตุบๆปวดหน่วงไปทั่วใต้ท้องน้อย เม็ดทับทิมสีหวานบนยอดทรวงหดเป็นตุ่มไตและเธอรู้สึกปวดร้าว
ความรู้สึกแปลกประหลาดที่ก่อตัวขึ้นในร่างกายไม่ได้ทำให้สาวน้อยละสายตาหนีจากภาพตรงหน้า มาลีญายังคงยืนนิ่ง จ้องมองนายของเธอเสือกไสลำกายสีเข้มคล้ำเข้าออกในร่างหญิงสาวด้วยความตื่นเต้น หัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ กุหลาบสาวกลางกายชุ่มฉ่ำด้วยน้ำหวานที่เอ่อซึมออกมาเพราะถูกกระตุ้นเร้าจากภาพตรงหน้า เด็กสาวบิดขาไปมาด้วยความทรมาน ความชุ่มฉ่ำเหนอะหนะทำให้เธอเม้มปากแน่น ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
- ผู้เขียน
