“คุณกริชครับ คุณบรรพตไม่ยอมกลับครับ” กริชวางถ้วยกาแฟในมือลง เขาเหลือบตาขึ้นมองลูกน้องที่เข้ามารายงายด้วยความกริ่งเกรง เพราะกลัวว่าเขาจะอาละวาด ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เดี๋ยวกูไปจัดการเอง สั่งแม่บ้านเตรียมอาหารให้คุณบัวด้วย”
“ครับคุณกริช”
คุณบรรพตมองร่างสูงที่เดินออกมาจากประตูบ้านด้วยสายตาไม่พอใจ กริชไม่ยอมให้เขาเข้าไปในบ้าน แต่กลับให้เขานั่งรอที่เก้าอี้ใต้ต้นไม้หน้าบ้าน มันหวังจะให้เขาเบื่อกับการรอแล้วกลับไปเอง เขารู้ทันมันหรอก
คุณบรรพตกลับมาที่นี่อีกครั้ง เพราะต้องการเห็นว่าลูกสาวยังปลอดภัยดี และมีบางอย่างอยากตกลงกับคนที่จับตัวลูกสาวเขามา เพราะในเมื่อโทรไปหาภาคภูมิแล้ว ทางนั้นบอกปัดว่าไม่ขอยุ่งเกี่ยวใดๆกับเขาอีก และไม่ต้องการบุษบงมาเป็นเมียแล้ว ในส่วนของสินสอดภาคภูมิขอคืนสิบล้านบาท ซึ่งสิบล้านบาทนี้เป็นหนี้ที่คุณบรรพตยืมมาก่อนหน้าที่ภาคภูมิและบุษบงจะแต่งงานกัน ภาคภูมิขีดเส้นตายให้ค
