“นะ...นายคะ เรากำลังจะไปไหนคะ”
“เงียบเถอะน่า” สิงขรยังรู้สึกหงุดหงิดที่เขาชะล่าใจปล่อยเด็กสาวไว้บนบ้านคนเดียวตอนที่เขาลงไปจัดการพวกเศษสวะช่วยลูกน้อง จนเธอเกือบถูกทำร้าย หนุ่มใหญ่จึงตวาดเธอไปด้วยเสียงเข้มดุ มาลีญาเข้าใจว่าเขาคงรำคาญเธอที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย เด็กสาวจึงนิ่งเงียบไปจนกระทั่งถึงห้างส่องสัตว์
สิงขรบอกให้เธอรัดเอวเขาและกอดคอไว้แน่นขึ้นอีก เขาแขวนไฟฉายไว้กับเข็มขัด ก่อนพาร่างเล็กไต่บันไดลิงขึ้นไปจนถึงห้างที่อยู่บนต้นไม้สูง แล้ววางเธอลงบนพื้นไม้ ก่อนหันดึงบันไดลิงที่ทำจากเชือกผูกกับท่อนไม้แข็งแรงขึ้นมากองไว้บนห้าง หนุ่มใหญ่หันไปจุดตะเกียงเจ้าพายุก่อนปิดไฟฉายวางไว้ใกล้กัน
มาลีญาเหลียวมองรอบกายก็พบว่าบนห้างที่ทำจากไม้แข็งแรงมีพื้นที่ไม่กว้างนัก แต่ก็เพียงพอที่เขากับเธอจะนอนได้สองคน ห้างมีหลังคาคุ้มหัวแต่ไม่มีผนัง เครื่องนอนถึงแม้มองดูแล้วจะไม่นุ่มหนาน่านอนแต่ก็ดูสะอาดสะอ้านและมี
