“มาหาหอมหรือคะ”
“ใช่ค่ะ”
“ใครกันคะ”
“เธอบอกว่าเป็นคุณป้าของคุณหอมค่ะ”
มาลาณีเผยยิ้มกว้างออกมาเมื่อได้ยินว่าใครมาหา แต่ทว่าเด็กสาวก็หุบรอยยิ้มลงแทบทันที เมื่อคิดได้ว่าป้าเป็นคนผลักไสเธอมาอยู่ในจุดที่ตกต่ำที่สุดในชีวิต
มาลาณีเดินออกจากครัวอ้อมไปทางหลังบ้าน เพราะเด็กรับใช้บอกว่าคุณป้าของเธอรออยู่ที่ศาลาทรงแปดเหลี่ยมในสวนหลังบ้าน
“ผมไม่รับเงินคืน หอมต้องอยู่กับผมจนครบกำหนดสองเดือน” เสียงเข้มติดดุเจือด้วยความไม่พอใจในน้ำเสียง ทำให้มาลาณีชะงักอยู่หลังพุ่มไม้ซึ่งไม่ไกลจากศาลาเท่าไรนัก เด็กสาวได้ยินเสียงสนนทนาของพ่อเลี้ยงเสือกับคุณป้าของเธอชัดเจน
“อะไรกันคะพ่อเลี้ยงเสือ ดิฉันเอาเงินมาใช้หนี้คุณแล้ว คุณก็ต้องปล่อยหลานสาวฉันสิ ดิฉันไม่ได้ขายขาดหอมให้คุณนะ” คุณประภากล่าวอย่างไม่ยอมแพ้
“แต่หอมยังอยู่ไม่ครบตามสัญญาที่เราตกลงกันไว้” พ่อเลี้ยงเสืออ้างสัญญาที่ตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้
“พ่อเลี้ยงอย่าต
