ไข่มุกหันไปมองคนขับรถของเธอ “พี่กรจอดทำไมคะ”
“อยากอยู่กับมุกนาน ๆ ถ้าพากลับบ้านตอนนี้อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องห่างกันแล้ว”
“บ้านอยู่ติดกัน ตื่นเช้ามาก็เห็นหน้ากัน ไม่ได้ห่างกันสักหน่อย”
ภากรถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาปลดเข็มขัดนิรภัย แล้วขยับตัวเล็กน้อยหันไปหาน้อง โน้มตัวไปปลดเข็มขัดนิรภัยให้เธอด้วย
“กวนนะเรา” ภากรว่าพลางจับมือนุ่มข้างหนึ่งมากุมไว้
ความมืดที่โอบล้อมรอบกายทำให้ทั้งคู่มองเห็นกันเพียงเลือนราง ทว่าไออุ่นจากมือใหญ่ที่เกาะกุมมือนุ่มไว้ ทำให้ไข่มุกอบอุ่นไปทั้งใจ
“กวนแล้วรักไหมคะ” ไข่มุกขยับตัวหันไปหาคนที่ขยับเข้ามาใกล้เธอ
“รักครับ”
คำบอกรักตรง ๆ สั้น ๆ ทำให้คนฟังยิ้มหวาน
“พี่ยังไม่ได้ให้ของขวัญวันเกิดน้องมุกเลย”
“แค่พี่กรตามใจมุก พามุกมากินของอร่อย ๆ ไกลถึงนี่ก็ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดที่ดีมาก ๆ แล้วค่ะ”
“ยังไงก็ต้องให้ เพราะพี่เตรียมของขวัญไว้แล้วครับ แต่น้องมุกต้องหลับตาก่อน
