“นี่นายขู่พี่เหรอ”
“ไม่ได้ขู่ แต่เอาจริง”
“เราควรจบกันได้แล้ว ต่างคนต่างได้ วิน ๆ กันไป นายยังเด็ก เพิ่งสิบแปดปีเอง ไปหาแฟนเด็กที่อายุไล่เลี่ยกัน คนที่ยังโสดยังซิงดีกว่าไหม จะมายุ่งวุ่นวายอะไรกับพี่นักหนาเนี่ย”
“ผมอายุสิบเก้าแล้ว อีกหกเดือนก็ยี่สิบปีเต็ม และผมไม่ชอบเด็ก ขี้เกียจสอนงาน ผมเลือกพี่ดาแล้ว ยังไงพี่ก็หนีผมไม่พ้นหรอก” เวทิศยิ้มอย่างผู้ชนะ
ภริดาถอนหายใจอย่างหงุดหงิด
“อยากไปก็ไป คืนนี้พี่จะอยู่รอจนร้านปิด”
เวทิศยิ้มกว้าง เขาก้มหอมแก้มนวลฟอดใหญ่
“วันนี้ผมขับรถมา กลับรถผมนะครับ”
“อือ...ปล่อยได้แล้ว และก็กรุณาออกไปทำงานด้วย ถ้าไม่ขึ้นร้องก็ไม่ได้ตังค์นะ”
“รู้แล้วครับ เมียใครเนี่ย โหดจัง”
“นี่ ! อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม พี่ไม่ชอบ”
“พูดว่า...”
“ก็ที่นายเรียกพี่ว่า เมีย”
“ก็พี่ดาเป็นเมียผมแล้ว ไม่ให้เรียกเมียจะให้เรียกว่าอะไรล่ะครับ”
“งั้นก็แล้วแต่จะเรียกก็แล้วกัน พี่ขี้เกียจเถ
