ไข่มุกหันไปมองพี่ดา พยักหน้ารับฟังสิ่งที่พี่ดาบอกสอน
“แล้วเย็นนี้ จะกลับบ้านไหน”
“มุกจะกลับไปรอพี่กรที่บ้านก่อนค่ะ มุกอยากคุยกับพี่กร”
ภริดาถอนหายใจเฮือกใหญ่ เป็นห่วงว่าน้องชายจะทำให้ไข่มุกเสียใจ จริง ๆ ก็เป็นห่วงทั้งสองคนนั่นแหละ คนหนึ่งคือน้องชายแท้ ๆ อีกคนก็น้องสะใภ้ที่เธอรักและเอ็นดูเหมือนน้องสาวจริง ๆ
“เวลาคุยกับเจ้ากร มุกต้องใจเย็น ๆ นะ เพราะรายนั้นมันกวนตีน พี่รู้นิสัยมันดี เพราะพี่กับมันตีกันบ่อย”
ไข่มุกยิ้มขำ “พี่ดาตัวเล็กนิดเดียว เวลาตีกับพี่กรเคยชนะไหมคะ”
“รู้จักพี่น้อยไปซะแล้ว พี่นี่หญิงแกร่งแห่งบ้านเลยนะ”
ภริดาหัวเราะขำ ก่อนเอ่ยต่อว่า
“แต่ที่จริงที่ชนะแทบทุกครั้ง ก็เพราะเจ้ากรมันยอมพี่เองแหละ”
ภริดาหันไปยิ้มให้น้องสะใภ้ แล้วหันกลับมามองถนนตรงหน้าต่อ
“เห็นมันปากหมา น่าเอาตะกร้อมาครอบปากแบบนั้น จริง ๆ แล้ว น้องชายพี่ก็มีมุมน่ารักนะ”
ไข่มุกหันไปมองภริดา อีกฝ่ายหันมาสบ
