อัญชันเดินใจลอยเข้ามาที่หน้าตึกของคณะที่เรียนอยู่ และก็อดที่จะยกมือขึ้นแตะปากอิ่มเห่อบวมของตัวเองไม่ได้ เคียร์สจอดรถลวนลามหล่อนหลายครั้งเลยกว่าจะมาถึงมหาวิทยาลัย เขาทั้งจูบ ทั้งกอด ซุกไซ้จนหล่อนแทบจะละลายตายคาอ้อมแขนของเขา
หล่อนมีความสุขมาก ใช่... มีความสุขที่สุด แม้จะรู้ดีว่าพี่ชายไม่ได้รักแค่ต้องการระบายความใคร่กับร่างกายของหล่อนเท่านั้นก็ตาม
“ใจลอยไปถึงไหนยะ พี่อัญ”
คนที่เดินใจลอยอยู่สะดุ้งรู้สึกตัว และรีบหันไปมองคนเรียก ก่อนจะถอนใจออกมาเมื่อเห็นว่าชัชชุอร
“ทำไมเห็นหน้าฉันแล้วต้องถอนใจด้วยล่ะ เราเป็นพี่น้องกันนะ”
“แน่ใจเหรอว่าเธอคิดแบบนั้นจริงๆ น้องอร”
อัญชันเดินหนี แต่ชัชชุอรดึงแขนเอาไว้
“ฉันรู้น่าว่าพี่อัญไม่ชอบขี้หน้าฉัน ซึ่งฉันเองก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้าพี่อัญเหมือนกันนั่นแหละ”
“งั้นเราก็ไม่ต้องคุยกันหรอก พี่ไม่อยากมีเรื่อง”
“เดี๋ยวสิพี่อัญ... มันมีเรื่องหรอกฉันถึงมาหาน่ะ”
คนท
