เคียร์สทรุดกายลงนั่งบนเตียงที่ยับยุ่งเหยิงของตนเอง สมองและทุกส่วนของกายหนุ่มยังคงติดตราตรึงใจถึงความมหัศจรรย์ที่เพิ่งผ่านพ้นจนน่าหวั่นใจ
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นยังคงแจ่มชัดอยู่ในความรู้สึก มันมหัศจรรย์เหลือเกินกับสัมผัสที่ได้รับจากอัญชัน แม่น้องน้อยที่เขามอบหัวใจไว้แทบเท้าตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบหน้า
‘เคียร์ส... ต้องรักน้องนะลูก น้องจะมาอยู่กับเราตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป’
แม่บอกเขาในวันแรกที่ได้พบหน้ากัน แม่เด็กผู้หญิงตัวน้อยที่หน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตาบาร์บี้ หล่อนยิ้มสดใสให้กับเขา และก็ได้ขโมยหัวใจของเขาไปตั้งแต่วันนั้นนั่นเอง
“แม่ครับ... ผมทำตามที่แม่บอกทุกอย่างแล้วนะครับ รักน้อง... ผมรักน้องมาก...”
ชายหนุ่มพึมพำแผ่วเบา ไล้มือไปบนหยดเลือดพรหมจารีที่อัญชันทิ้งเอาไว้บนผ้าปูเตียง รอยยิ้มพึงพอใจระบายเต็มใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาคมกล้ายังคงเต็มไปด้วยไฟปรารถนารุนแรง
ชายหนุ่มอมยิ้ม เมื่อนึกถึงยามที่
